Nifty.org
blijft niet zomaar in stand, met meer dan 300.000 verhalen. Hoe je kan doneren
staat heel duidelijk op de site: donate.nifty.org.
Het leek me wel
leuk om eens een paar jeugdherinneringen op het gebied van nattigheid op te schrijven.
Ze beginnen in mijn zeer vroege jeugd. En als je dan eenmaal bezig bent komt er
steeds weer meer naar boven.
Jeugdherinneringen
BAD
Het is heel
helder dat ik altijd iets met plassen heb gehad, van kleins af aan. Ik denk dat
ik, zo lang ik me kan herinneren, niet 1 keer in bad heb gezeten zonder erin te
plassen. Dat zal de eerste keer misschien per ongeluk zijn gegaan maar daarna
echt wel expres. Dat bijzondere gevoel van in het niets plassen maar toch heel
duidelijk voelen dat je wel ergens in plast is me altijd bijgebleven. Klinkt
misschien raar maar dat geeft wat je dan voelt aardig weer. Waarschijnlijk zit
het hem in de heel lichte weerstand die je merkt. Ik moest altijd gaan plassen
voor ik in bad werd gedaan. Nou, ik ging braaf naar de wc en spoelde door
zonder iets geproduceerd te hebben en ging dan te water om, als mijn moeder
even niet keek, want ik wist natuurlijk wel dat ik iets ging doen dat niet op
prijs werd gesteld, alles los te laten. Heerlijk! Met seksuele gevoelens had
dat toen nog niets te maken. Later natuurlijk wel en bleef het niet bij
plassen. Maar tegen die tijd was mijn moeder er echt niet meer bij.
BROEK
Ook zo lang ik
me kan herinneren ging ik elke dag tussen de middag naar de bakker om de hoek
om een half broodje te kopen. Toen ik een jaar of vijf zal zijn geweest zag ik
uit de verte dat op het kruispunt een jongen met zijn fiets tegen een auto aan
reed. Blijkbaar niets aan de hand want de auto reed heel snel weer door en de
jongen werd door omstanders bij de bakker naar binnen gebracht. Net toen ik
binnen kwam zei de vrouw van de bakker 'ach hij heeft in zijn broek geplast,
van de schrik natuurlijk'. Dat vond ik toen zo raar, zo'n grote jongen, in mijn
ogen tenminste -hij zal een jaar of tien, elf zijn geweest- in zijn korte broek
had geplast. Op de een of andere manier was het ook aan de achterkant van zijn
benen naar beneden gelopen. Ik zag wel een paar straaltjes langs zijn benen
lopen, misschien al een beetje opgedroogd maar nog duidelijk zichtbaar. Het
intrigeerde me mateloos. Ik weet nog heel goed dat ik erg mijn best deed om ook
iets van de voorkant te zien. Ik was erg teleurgesteld toen hij zich van mij af
draaide toen hij de winkel uitliep en ik dus niet kon zien hoe het er uitzag als
je in je broek had geplast.
NAVEL
Als ik uit
gebadderd was droogde mijn moeder me altijd af met een grote handdoek, eerst
het ergste nat eraf terwijl ik nog in het bad stond en daarna, buiten het bad,
zorgde ze ervoor dat alles heel goed droog werd. Toen ze een keer met het
puntje van de handdoek mijn, nogal diepe, navel droogmaakte maakte ik een
opmerking die ik bij nader inzien beter achterwege had kunnen laten. Ik zei
namelijk 'dat voel ik in het puntje van mijn plasser'. Dat was dan helaas
meteen de laatste keer dat mijn navel zo goed droog werd gemaakt.
PLEKJES
Toen ik iets
ouder was hoorde ik mijn moeder een keer tegen een vriendin zeggen -ze dacht
waarschijnlijk dat ik niet binnen gehoorsafstand was- dat mijn onderbroeken
altijd de was in gingen alsof ze al schoon waren, heel anders dan die van mijn
broer, die altijd wel gele plekjes in zijn onderbroek had. Waarschijnlijk heeft
dat iets bij mij wakker gemaakt. Eerst was ik er alleen nog maar meer op
gebrand dat ze zo schoon bleven. Elke avond als ik mijn onderbroek omwisselde
voor een pyjamabroek inspecteerde ik die onderbroek om te zien of er geen
sporen van gebruik in zaten. Ik gebruikte daarvoor een bureaulampje waar ik de
voorkant van de onderbroek overheen spande om goed te kunnen kijken of het wel
egaal wit was. Hoe het kwam dat die onderbroeken zo onbevlekt bleven? Geen idee
want ik deed er oorspronkelijk echt niets voor. Ik ging gewoon op tijd naar de
wc als ik moest plassen en mijn broer waarschijnlijk niet. Maar toen ik er zo
bewust mee bezig ging deed ik er plotseling wel iets voor. Naast het wasbakje
in de wc hing natuurlijk een handdoek en die gebruikte ik toen ook maar om mijn
piemel aan af te vegen na het plassen. Het onderste puntje van die handdoek zag
er geregeld nogal geel uit. Mijn moeder heeft er nooit iets van gezegd. Ze wist
natuurlijk ook niet dat ik het veroorzaakte, het kon net zo goed mijn broer
zijn of mijn vader. Over dergelijke zaken werd er bij ons niet gesproken. In
ieder geval hing er altijd plotseling een schone handdoek als er visite kwam.
GULP
Doordat ik zo
was bepaald bij het inspecteren van mijn onderbroeken werden er meer interesses
gewekt op dit gebied. Ik had om te plassen altijd mijn broek en mijn onderbroek
helemaal laten zakken. Dat had ik zo geleerd en dat deed ik dus nog steeds.
Maar toen werd het mij duidelijk waar die, nooit gebruikte, gulp voor was
bedoeld en dat probeerde ik in de praktijk te brengen maar dat werd geen
succes. Ik had van die onderbroeken met aan de binnenkant links en aan de
buitenkant rechts, maar dan een aardig eindje verderop, een verticale opening.
Dus moest je piemel eerst naar links, door de opening heen, dan naar rechts en
dan weer naar buiten door de andere opening heen. Ik heb echt geen idee meer
hoe dat pikkie er toen uitzag en hoe groot -maar waarschijnlijk hoe klein- het
was maar door die gulp plassen ging in ieder geval niet zo goed dat ik ermee
doorging. Misschien was ik nog niet groot genoeg geschapen, misschien knelde de
zaak af door de bochten die gemaakt moesten worden. Dus maar weer plassen met
de broeken op de schoenen. Ook lekker want dan kon de boel meteen even luchten.
NAT
Ik was negen.
Op de laatste ochtend van de week las de juffrouw altijd een uurtje voor. Nou,
daar wilde ik niets van missen. Nog nooit had ik op school moeten plassen, en
later eigenlijk ook maar zelden, maar toen moest ik ineens wel. Maar ja, dat
verhaal hè. Dus maar even ophouden en na afloop heel snel naar de wc, dacht ik.
Maar dat mislukte jammerlijk. Een paar minuten voor het eind kon ik het echt
niet meer houden en plaste voluit in mijn broek. Ik schaamde me dood. Gelukkig
had ik een donderblauwe broek aan dus je zag het niet zo erg maar je denkt
natuurlijk dat het iedereen opvalt dus in gestrekte draf naar huis. Ik durfde
het eigenlijk niet zo goed te vertellen maar het kon natuurlijk niet anders. Ik
werd gered doordat er een tante op de koffie was geweest bij mijn moeder. Die
vertrok net en ik dacht dan meteen maar, als er iemand bij is zal ze misschien
niet zo kwaad worden. Ik weet nog precies wat ik zei: 'ik weet ook niet hoe het
komt maar ik heb in mijn broek geplast'. Omdat ik het zelf nogal stom vond wat
er was gebeurd zei ik maar dat ik niet naar de wc mocht van de juf. Daar werd
dus meteen een brief op poten over geschreven die ik aan de juf moest geven.
Dat heb ik natuurlijk niet gedaan. En verder ging dat als een nachtkaars uit.
Maar inmiddels
was er wel iets gebeurd. Hoewel ik me schaamde voor die natte broek drong het
tot me door dat het ook wel erg lekker was om in je broek te plassen. Het werd
zo lekker warm als het gebeurde en bovendien was het een bijzonder gevoel om
het plotseling los te laten na heel lang
knijpen. En dat vind ik nog steeds.
KUNST
Toen ik een
jaar of elf was vond ik een nieuwe hobby. Mijn moeder kreeg af en toe van een
postordebedrijf op nogal grauw papier gedrukte folders, krantjes eigenlijk, met
reclames voor ondergoed. Niet met foto’s maar alles was getekend met alleen
zwarte lijntjes. Ik had net een nieuwe verfdoos gekregen maar schilderijen
maken die ook iets voorstelden lukte me echt niet. Ik kon, en kan nog steeds,
echt niet tekenen. Ik had al honderden keren geprobeerd om piemels te tekenen
want die interesseerden me heel erg. Maar helaas waren ze ook allemaal volledig
mislukt. Ik kon er meestal zelf niet eens een piemel in herkennen, kan je
nagaan! Zeer teleurstellend dus. Nou, die krantjes brachten uitkomst. Ik knipte
de tekeningetjes van jongens en mannen, meisjes en vrouwen interesseerden me
niet, uit en maakte de onderbroeken en de hemden smetteloos wit. Om te laten
zien dat er toch wel iets in die onderbroeken zat, dat was op de meeste
tekeningen niet zo duidelijk zichtbaar, en er ook iets in gebeurde, maakte ik
er dan gele plekken in, eerst hele kleintjes, vooronder. Maar al snel werden
die plekken steeds groter en kwamen ze ook hoger te zitten, net onder band en
links en rechts. Enfin, je kunt je waarschijnlijk wel voorstellen welke
gedachten daarachter zaten. En uiteindelijk hadden ze soms hun hele onderbroek
volgeplast en zaten er zelfs stralen op hun hemd. (Zulke dingen had ik toen nog
niet in het echt gedaan maar dat werd later wel anders.) Ik heb een hele
verzameling gemaakt die ik op een geheime plek bewaarde in een sigarendoos.
NAT 2
Mijn neefje,
een jaar jonger dan ik, plaste zo goed als elke nacht in bed. Dat werd op een
gegeven ogenblik wat minder. Hij ging de goede kant uit. Maar intussen begon ik
me zorgen te maken of ik nu juist begon met bedplassen want af en toe was het
een beetje nat in mijn pyjamabroek en dat gebeurde in de loop van een paar
maanden juist vaker maar zeker niet elke dag en het werd ook natter maar lang
niet zo nat als de pyjama van mijn neefje eruitzag als het weer was gebeurd.
BOEK
Ik lag destijds
graag lekker lui op mijn buik op de grond om te lezen. De krant van gisteren,
eerder mocht ik hem niet in beslag nemen, of gewoon een boek. Goede kans
overigens dat het in die krant overwegend om de strips ging maar dat weet ik niet meer zeker. Ik ging dan, een beetje uit
het voetengetrap, voor de boekenkast liggen met mijn hoofd in de richting van
de ramen. Op een (goede) dag viel mijn oog toevallig op een dik zwart boek op
de onderste plank, op ooghoogte dus zo ongeveer. Dat had in gouden letters de titel 'HET
SEXUELE LEVEN VAN DE MENSCH'. Het was een heel antiek boek dus met een hopeloos
verouderde spelling maar de titel trok me mateloos aan. De eerste keer dat ik
zeker wist dat ik een poosje alleen thuis zou zijn ging ik op mijn plek liggen,
maar nu met dat intrigerende boek. Ik bladerde het een beetje door en kwam in eerste instantie
terecht op pagina's met enge ziekten. Dus maar even in de inhoudsopgave gekeken
of er ook interessante dingen in stonden en die waren er zeker. Ik ging rechtstreeks
naar de hoofdstukken waar het over jongens en mannen ging, meisjes en vrouwen
interesseerde me niet (nog steeds niet trouwens). De hoofdstukken over
'onaneren', zoals het in dat boek heette, over zaadlozingen en natte dromen en
over de puberteit heb ik zo ongeveer uit mijn hoofd geleerd. Op den duur viel
het boek vanzelf open bij de juiste passages want ik las ze steeds weer. Dat
vond ik toch leuker dan de teksten in mijn hoofd te herhalen. Hoewel ik
regelmatig, nog vaker dan normaal al het geval was, een stijve kreeg als ik
bijvoorbeeld dacht aan de passage uit de 'puberteit' die ongeveer luidde 'bij
jongens zijn dat vooral de erecties, die reeds op zeer jeugdige leeftijd
voorkomen hoewel de penis dan nog zeer klein is'. Nou ja, aan erekties geen gebrek, ik hoefde na een poosje niet eens
meer aan die teksten uit dat boek te denken, ook zonder had ik tientallen keren
per dag een stijve. Wel lekker maar af en toe ook lastig omdat het duidelijk in
mijn broek te zien was. In ieder geval was ik na het lezen over natte dromen
niet meer bang dat ik in bed zou gaan plassen. De link met dat nat in mijn pyjamabroek
was me duidelijk geworden. Oplossing, gewoon een beetje vaker trekken, hoewel
het toch af en toe gebeurde dat ik een natte droom had als ik me overdag had
afgetrokken. En die dromen waren echt leuk, altijd deed ik dingen met jongens
en mannen die ik in de werkelijkheid echt niet durfde.
ONDERBROEKEN
Mijn moeder had
toen ik twaalf was een hele stapel nieuwe onderbroeken gekocht, witte, met een
gulp. Waarschijnlijk bij die tent van de krantje. Ik was inmiddels aardig uit
de kluiten gewassen en de oude zaten eigenlijk wel erg krap. Ik ging meteen
proberen hoe het met de gulp zat in die dingen. Beetje een verrassing want de
opening aan de binnenkant zat vooronder overdwars. Ik ging meteen proberen hoe
dat werkte. Daar kon mijn mijn piemel door zonder hem
eerst om te buigen en toch floepte die er niet vanzelf uit want die split zat
recht voor de aanhechting aan de buik. Ik hoefde hem alleen een stukje omhoog
te halen. Spannend, dus de eerste keer meteen een stijve die maar niet
overging. Die zat dus in het dubbele frontje. Mijn stijve staat altijd recht
omhoog, zo goed als tegen mijn buik aan. Tegenwoordig zit er wel een paar
centimeter speling in maar destijds was er echt geen beweging in te krijgen.
Dus die onderbroek kreeg ik voorlopig niet meer uit, er zat niet voldoende rek
om mijn piemel te bevrijden. Ik hield hem maar aan en stopte de onderbroek die
ik die dag 's ochtends had aangetrokken in mijn zak. Ik kreeg mijn stijve er ook niet aan de
rechter kant, waar de verticale split zat aan de buitenkant, weer uit. Na uren
merkte ik dat mijn stijve een beetje afzakte en kon ik hem weer gewoon naar
beneden in mijn onderbroek stoppen. Ik had daarbij een natte kledder in mijn
hand want dat was meteen de eerste keer dat ik echt veel voorvocht had
geproduceerd. Waarschijnlijk had de spanning daar wel aan bijgedragen. Toen ik
de zaak inspecteerde bleek er bovenin, zowel aan de binnenkant als aan de
buitenkant een grote natte plek te zitten van het voorvocht. Toen het
opgedroogd was kon je er eigenlijk niets meer van zien en dat bracht mij wel op
een gedachte.
GEDACHTE
De eerste tijd
dat je nat klaar kunt komen vinden de meeste jongens het toch wel een beetje vies,
dat sperma, is mijn ervaring. Tot die tijd trok ik gewoon tot ik bijna
klaarkwam en dan vouwde ik een ouderwetse zakdoek, die van kleins af aan altijd
al onder mijn kussen lag (mijn moeder had niets met papieren zakdoekjes) om
mijn stijve piemel heen en deponeerde daar mijn zaad in. Aan het eind van de
week was dat ding keihard en moest je het knisperend uitelkaar trekken om er
nog wat bij te kunnen krijgen. Ik was soms wel een beetje bang dat ik er
commentaar op zou krijgen maar dat gebeurde toch niet. Misschien was het juist
wel de bedoeling dat het zo zou gaan. Er werd bij ons thuis niet over piemels
gesproken laat staan over seks dus of het echt de bedoeling was weet ik nog
steeds niet. En nu die gedachte: 'Als ik mijn piemel tussen de lagen stof van
dat frontje manoeuvreer en me dan aftrek komt er niets nats op mijn buik'.
PRAKTIJK
En dat klopte
in de praktijk, met dien verstande dat gewoon aftrekken echt niet ging doordat
het behoorlijk strak zat en ik mijn hand echt niet om mijn stijve kon krijgen.
Maar voor alles is er een oplossing dus pakte ik mijn eikel beet met mijn duim
in mijn onderbroek en mijn andere vingers aan de buitenkant. Zo kon ik een
klein beetje op en neer gaan maar met een draaiende beweging erbij was het
gevoel intens genoeg om tot een spoedig resultaat te leiden en de rommel bleef
meteen in die onderbroek zitten. Als mijn stijve was afgezakt kon ik die
onderbroek weer uittrekken want ik sliep sinds enige tijd liever bloot. Je zag
het natuurlijk wel een beetje als die vlekken weer waren opgedroogd want het
veroorzaakte, net als in die zakdoek, naast een vlek, een harde plek
middenboven. Maar als ik die plek even goed tussen mijn vingers verfrommelde
voelde je het in ieder geval niet meer en bleef er alleen een vlek over. Dat heb
ik maar tamelijk kort zo gedaan, trekken in die beperkte ruimte beviel bij
nader inzien toch niet zo goed. Dus weer terug naar de ouderwetse zakdoek.
LAMPJE
Mijn
bureaulampje gebruikte ik een poos om te controleren of mijn onderbroeken wel
echt goed schoon bleven maar nu was ik ook wel erg benieuwd hoe die vlek van
het klaarkomen er uit zou zien als die eens goed zou worden doorgelicht. Die
zag er best goed uit. Het was dus veel leuker om het verschil tussen een vlek
en de schone witte omgeving te zien dan het verschil met helemaal niks. Dat
wilde ik toen ook wel eens proberen met iets geels, zoiets als in mijn witgeel
geverfde kunstwerkjes, die had ik nog wel maar ik maakte al een poos geen
nieuwe meer, heel simpel omdat die krantjes waren vervangen door gekleurde, op
glanzend papier gedrukte folders en dat combineerde voor geen meter met
plakkaatverf. Ik droogde mijn piemel na het plassen niet meer af aan de
handdoek maar zorgde ervoor dat er nog wat nattigheid aan zat als ik hem
terugstopte in mijn onderbroek. Eerst deed ik dat maar 1 keer per dag om het
resultaat duidelijk in beeld te te krijgen. Nou, dat
werkte goed. Aan de buitenkant was niets te zien maar aan de binnenkant wel en
als ik die plek over het lampje spande was het heel duidelijk te zien. En dat
rook ook erg lekker als je je neus erin begroef. Met het resultaat dat mijn
stijve al direct weer tegen mijn buik aan sprong. Dat was een regelrechte
uitnodiging om het niet bij 1 keer per dag te houden maar ik deed het elke keer
als ik ging plassen. Met een fantastisch resultaat als ik de zaak 's avonds
bekeek met het lampje. Ik had al meteen een stijve als ik mijn onderbroek
uittrok en na even kijken liep het voorvocht al gauw in de richting van mijn
ballen die dan meteen heel strak in hun zak zaten.
PYJAMA
Ik had mijn
ouders, door de moeite die het hen kennelijk kostte om een gesprek aan te gaan
over zaken die normaal in je onderbroek zitten, niet verteld dat ik bloot
sliep. Dus lag er elke week weer een schone pyjama voor me klaar. Die stopte ik
dan verfrommeld onder mijn kussen, bij de eveneens verfrommelde zakdoek, zodat
het de volgende ochtend leek of ik hem aan had gehad.
Mijn vader riep
me altijd om 7 uur om op te staan en dan zorgde ik er wel voor dat mijn
schouders goed onder de dekens zaten. Hij maakte dan eerst thee met een
beschuitje en ik werd geacht een beetje vlug aan tafel te verschijnen want we
zaten nogal krap in de tijd omdat we, behalve mijn moeder die nog even mocht
blijven liggen, op tijd weg moesten. En natuurlijk had ik als ik wakker werd
een stijve die niet van plan was om voorlopig af te zakken. Gelukkig had ik dan
nog die pyjama onder mijn kussen. Ik trok, elke ochtend weer, de broek aan,
rolde het elastiek een paar keer om en stopte daar mijn stijve piemel achter.
die werd dan echt helemaal tegen mijn buik aan gedrukt. Het shirt aan en zo
bedekte ik dan het deel van mijn stijve dat boven de opgerolde band uitstak.
Niets bijzonders te zien. Meestal zakte die stijve dan wel af tijdens het eten
en kon ik zo op weg naar de badkamer. Een enkele keer lukte het niet zo vlot en
schoot hij wel onder het elastiek uit maar blijf nog te veel overeind staan.
Dan frommelde ik dat ding, half onder tafel, weer achter het elastiek en trok
mijn broek nog een stukje naar beneden. Dat ging meestal wel goed maar voor
alle zekerheid ontwikkelde ik wel een techniek waarmee ik van mijn vader
afgedraaid de tafel en de kamer verliet.
FRONTJE
Toch bleef dat
dubbele frontje van die onderbroeken me intrigeren. Terugdenkend aan mijn
'kunstwerken' leek het me wel leuk om wat meer gele vlekken in mijn onderbroek
te maken. Op de eerste vlekken had mijn moeder niet gereageerd (achteraf
begrijpelijk omdat ze toch niet over zulke dingen sprak maar toen was ik er een
beetje bang voor dat ze er iets van zou zeggen). Eerst zorgde ik ervoor dat,
elke keer als ik had geplast, mijn piemel op een beetje andere plek in mijn
onderbroek terecht kwam. Dat resultaat was al een stuk mooier. Later liet ik af
en toe expres een beetje in mijn onderbroek lopen en nog wat later zo dat het
ook steeds op een ander plekje terecht kwam. Dat gaf helemaal een fraai
resultaat! En toen bedacht ik dat ik een 'kunstwerk' had gemaakt waarop de gele
vlek helemaal bovenin zat, vlak onder het elastiek. Dat wilde ik ook wel eens
in het echt proberen. Op zich geen probleem want ik had al een stijve als ik
aan zo'n onderbroek dacht en gelukkig kon wel plassen met een stijve. Dus een
flinke scheut in mijn onderbroek laten lopen. Maar dat viel tegen want er kwam
wel een natte plek op de goede plaats maar het meeste liep toch langs mijn
stijve naar beneden om vervolgens via mijn liezen langs mijn ballen te lopen en
via mijn buik mijn lulhaar nat te maken. Ook lekker hoor en eenmaal opgedroogd
gaf het op diverse plekken prachtige gele vlekken. Maar het was nog niet eht wat ik bedoelde. Dus toen ik een keer zeker wist dat ik
uren lang alleen thuis zou zijn begon ik aan het grote experiment. Ik wilde
mijn stijve in dat dubbele frontje schuiven en daar iets moois in tot stand
brengen. Maar omdat ik al een stijve kreeg als ik een onderbroek pakte en het
onmogelijk was om mijn stijve tussen die lagen stof te krijgen heb ik me eerste
maar afgetrokken met mijn onderbroek om mijn stijve piemel heen. Ik had het zo
uitgezocht dat het ongeveer op de plek zou komen waar mijn ballen zouden
zitten. Nou, dat kostte niet echt veel moeite. Toen ben ik een poosje opgekruld
op bed blijven liggen, mijn normale methode om mijn stijve af te laten zakken
als die echt even niet kon gebruiken. En dat lukte. Toen heel snel die onderbroek
aangetrokken en mijn bijna slappe piemel in dat dubbele frontje gestopt. Die
kroop meteen omhoog en kwam dus precies uit op de gewenst plek. Vervolgens heb
ik een paar flinke scheuten pis laten lopen en zo heb een paar uur rondgelopen.
Het begon door de lichaamswarmte alweer een beetje op te drogen. Toen het
risico te groot werd dat er weer iemand thuis zou komen heb ik met een hoop
moeite mijn piemel weer terug kunnen trekken. Weet je wat trouwens ook lekker
was, het lostrekken van die onderbroek van mijn ballen die vastgekleefd zaten
in mijn sperma. Het voelde als losscheuren. Mijn onderbroek van die dag weer
aangetrokken en de nog een beetje vochtige onder mijn bed gestopt om 's avonds
een en ander goed te kunnen bestuderen. Het effect was trouwens verbijsterend
goed. Ik denk dat ik niet hoef te beschrijven hoe dat afliep.........
ZWEMBROEK
Op mijn
dertiende kreeg ik een nieuwe zwembroek, die had mijn moeder voor me
uitgezocht. Nou dat was prima, ik hield me niet zo bezig met wat ik aan kleren
droeg. IK kreeg er toen ze mij dat ding gaf wel een praatje bij, namelijk
"er zit ruimte in voor je plasser, dat heb je nu wel nodig en als je
verder iets wilt weten moet je het maar vragen". Dat was dus mijn seksuele
voorlichting. Ik had graag iets willen zeggen zoals 'wat wil je weten, dan leg
ik het wel even uit' maar dat leek me toch niet zo'n goed idee want dan zou ik
moeten vertellen waar ik al die kennis vandaan had en dat hield ik liever voor
me. Anders zou het boek mogelijk plotseling weg kunnen zijn en daarvoor had ik
er nog steeds te veel plezier van.
FRONTJE 2
Het controleren
van de gele vlekken in mijn onderbroek deed ik nog steeds trouw elke avond. Ik
zou weer eens gegarandeerd een paar uur alleen thuis zijn en vond dat ik toch
nog maar eens moest proberen om, min of meer gecontroleerd, die vlekken te
produceren in dat dubbele frontje. Dat moest lukken want ik had er al voor
gezorgd dat het me niet al te veel moeite zou kosten om te plassen, ergo ik
moest eigenlijk al behoorlijk nodig. De procedure was:
Eerst aftrekken
en klaarkomen, zodat ik wel even een piemel zou hebben die niet weer meteen
stijf stond. Dat was nodig om hem op zijn plek tussen die lagen maagdelijk
witte stof te krijgen. Dat lukte.
Tweede punt in
de procedure was een stijve krijgen en dat was nou eigenlijk nooit een
probleem. Dat lukte dus ook, zeker bij de gedachte aan wat ik zou gaan doen.
Punt drie een
paar scheutjes pis (plas heette dat toen nog) laten lopen. Ook dat lukte.
Punt vier
meteen weer stoppen met plassen want het moest wel bij een paar vlekken
blijven. Zelfs dat lukte.
Punt vijf mijn
piemel weer uit zijn aardig strak zittende gevangenis halen.
En daar ging
het niet helemaal zoals gepland, zeg maar gerust helemaal niet! Ik moest me
eerst nog een keer aftrekken want anders lukte dat echt niet. Maar ik moest
inmiddels ook wel héél erg nodig plassen. Helaas duurde dat aftrekken te lang
doordat ik net ook al was klaargekomen. Ik voelde aankomen dat het mis zou gaan
dus maar gestopt met die heel kleine beweginkjes om dat voor elkaar te krijgen
en naar de douche gerend. Precies op tijd daar aangekomen want ik stond er nog
niet of ik hield het niet weer en piste voluit in mijn onderbroek. Dat was
lekker! En wel om twee redenen. Eén als je zo vreselijk nodig moet dat het ophouden
zo zeer doet is het heerlijk om alles te laten lopen, of het nu in je broek is
of ergens anders. En twee die warme, bijna hete, pis eerst over je buik voelen
lopen en dan langzaam afzakken door je liezen, langs je zak en verder langs je
benen is ook heel erg lekker.
Onder de douche
geniet ik daar nog bijna dagelijks van maar dan wel zonder onderbroek.
Overigens was
die onderbroek wel even een probleem. Die was, in dit geval letterlijk,
zeiknat. Binnen een paar uur zou iedereen weer thuis zijn dus tijd om dat ding
uit te spoelen en te drogen was er niet meer. Uitspoelen ging natuurlijk nog
wel en toen heb ik die onderbroek uitgewrongen of mijn leven er vanaf hing.
Toen heb ik hem weer uitgevouwen en in het verste hoekje onder mijn bed gelegd
om te drogen. De volgende ochtend was hij nog niet helemaal droog. Ik moest hem
daar dus laten liggen, in de hoop dat mijn moeder hem niet zou vinden met
stofzuigen ofzo. Blijkbaar is dat gelukt want ik heb er nooit meer iets van
gehoord. Die middag was hij droog en zag hij eruit of hij gewoon een dag
gedragen was dus kon hij alsnog de was in.
BUIK
Ik heb, geloof
ik, al geschreven dat ik vaker wel dan niet een stijve had in die tijd. Soms
was dat wel lekker maar soms ook knap onhandig, soms omdat je denkt dat iedereen
het meteen ziet. Dat viel mij bij jongens in ieder geval heel snel op. Soms ook
gewoon omdat je moet plassen en dat is een nog een stuk vervelender, zeker als
je, zoals ik, een stijve hebt (en toen helemaal natuurlijk) die bijna tegen je
buik aanstaat en waar weinig beweging in was te krijgen (nu wel iets meer maar
nog steeds niet genoeg om in de pot te pissen. Alleen heb ik niet meer de hele
dag door een stijve). De eerste keer dat het me overkwam zag ik geen andere
uitweg dan tegen mijn buik aan plassen. Gelukkig kan ik plassen met een stijve,
wat geloof ik, niet iedereen lukt. Alleen ging het wel een beetje hard want
liet meteen alles lopen, met als resultaat dat niet alleen mijn buik, mijn
borst en mijn kin nat waren maar dat het ook over mijn rug naar beneden liep.
Bovendien had ik mijn benen tegen elkaar aan waar door het in mijn schoot bleef
staan, tot het overliep op de bril en op de vloer. Zo snel mogelijk afknijpen
dus en dat lukte. Maar ik heb een hele rol wc-papier gebruikt om alles,
inclusief mezelf, weer een beetje droog te krijgen. Mijn stijve was inmiddels
van de schrik wel afgezakt zodat ik de rest gewoon in de pot kon krijgen.
Het gebeurde me
echter veel vaker dat echt heel nodig moest met een stijve dus heb ik de
procedure nog vaak moeten herhalen. Alleen toen wist dat ik het met kleine
scheutjes moest laten lopen en dat ik mijn benen een stukje uitelkaar moest
houden en dan ging alles goed. Ik had geen hele rol wc-papier meer nodig om de
schade te herstellen. Het bleef echt lekker om te doen dus deed ik het wel iets
vaker dan strikt noodzakelijk was. Een enkele keer doe ik nog wel eens. Ik haal
mijn kin echter niet meer.
BETRAPT
Normaal deed ik
het alleen maar in bed, aftrekken. Maar die ene keer was ik in de loop van de
dag zo geil dat het een keer extra moest en wat doe je dan, je trekt je terug
en af op de wc. Alleen moet je dan wel de deur op slot doen en dat was ik in
alle haast vergeten. En het onvermijdelijke gebeurde. Mijn moeder deed de deur
open terwijl ik bijna zover was, niet dat dat erg lang duurde, aan een minuut,
misschien anderhalve had ik altijd wel genoeg. Ze had dus precies het goede
moment gekozen. Ik weet niet of ze alleen maar heeft gezien dat de wc bezet was
of dat ze ook door had wat ik aan het doen was. Ze heeft er in elk geval nooit
iets over gezegd. Daarna heb ik steeds extra goed gecontroleerd of de deur wel
op slot zat als het weer eens nodig was.
DOUCHE
Minstens een
paar keer per dag dacht ik terug aan die keer dat ik in mijn onderbroek had
geplast, natuurlijk met het gebruikelijke gevolg: een stijve en een natte plek
in mijn onderbroek. Dus besloot ik het nog maar eens te proberen maar dan met
mijn stijve gewoon tegen mijn buik aangedrukt. Ik deed het gewoon toen ik ging
douchen. De rest van de familie was thuis. Maar ik had een goede smoes
verzonnen: gewoon vergeten mijn onderbroek uit te trekken voor ik de kraan open
zette. Het was weer erg lekker. Mijn natte onderbroek uitgespoeld, uitgewrongen
en op een rekje in de badkamer gehangen. Het werkte, zelfs mijn moeder was niet
achterdochtig. Ik had immers toch al de titel van 'verstrooide professor'
verworven doordat ik vaak nogal onbereikbaar was, volledig van de buitenwereld
afgesloten als ik lag te lezen. Die truc heb ik nog wel een paar keer herhaald
maar ik kon het natuurlijk niet te vaak doen anders zou het te veel op gaan
vallen.
ALLEEN
Toen mijn broer
het huis uit was, was ik wat vaker alleen thuis als mijn ouders een paar dagen
op stap gingen. Drie dagen en twee nachten vonden ze acceptabel. Mijn moeder maakte
wel voor drie dagen eten dat ik dan alleen op hoefde te warmen. Als het langer
was werd er een tante opgeroepen om voor mij te zorgen. Volstrekt onnodig, naar
mijn mening tenminste, maar ook wel weer erg gemakkelijk. Ze was echt bang dat
ik niet kon koken of het in ieder geval niet zou doen. En dat terwijl ik al een
paar jaar met mijn neefje, hij plaste inmiddels niet meer in bed (al liep wel
voor alle zekerheid midden in de nacht de wekker een keer af om ongelukken te
voorkomen), in de zomer een paar weken ging kamperen. We kookten dan iedere
dag. Het was niet makkelijk, op 1 campinggaspitje en in van die heel dunne
aluminium pannetjes waarvan het deksel ook nog eens een koekenpannetje was maar
we aten elke dag lekker.
ONDERBROEKEN
2
Als ik met mijn
neefje aan het kamperen was had ik steeds een vreemde drang. Nee niet aan
elkaar frutselen, dat gebeurde toch wel. Mijn neefje stond er wijd en zijd voor
bekend dat hij zo ongeveer elke jongen die hij tegenkwam, als het maar even
kon, in zijn broek greep en meestal met het door hem gewenste gevolg. Hoewel
hij zich op de camping inhield want de campingbaas moest na de vakantie verslag
doen aan onze ouders. Maar zijn handen zaten wel geregeld in mijn broek (als er
niemand in zicht was) en 's nachts, samen in aan elkaar geritste slaapzakken,
kwam er niet eens een broek aan te pas. Voor gewichtsbesparing hadden we in
ieder geval geen pyjama's in de bagage, dat was al zo in de tijd dat ik thuis
nog wel trouw een pyjama aan had in bed (echt aan bedoel ik).
Nee, die drang
was dat ik me steeds weer afvroeg hoe het zou zijn als ik alle onderbroeken over
elkaar aan zou trekken en er dan in zou plassen. Zou het er doorheen komen en
zo ja hoe lag zou het duren voor het zover was en hoe nat zouden die
onderbroeken dan zijn, van de binnenste tot de buitenste en vooral hoe geel
zouden de vlekken dan opdrogen? Maar dat durfde ik toch niet te doen omdat ik
dan al mijn onderbroeken (zeven stuks want we namen er een mee voor elke twee
dagen - minstens de helft van de tijd liepen we toch in een zwembroek over de
camping) zou moeten wassen. Dat was dan het probleem nog niet eens, ze zouden
ook moeten drogen en dan vallen zeven onderbroek aan de scheerlijnen toch wel
heel erg op. Dus dat kwam er nooit van.
Maar de eerste
keer dat ik een weekend alleen was viel dat probleem weg en kon ik die drang
echt niet meer weerstaan. Mijn ouders gingen zaterdagochtend vroeg weg en
zouden pas zondagavond weer terugkomen. Voor alle zekerheid heb ik een paar uur
gewacht nadat ze vertrokken, je weet maar nooit of ze even terug zouden komen
omdat ze iets vergeten waren ofzo. Maar toen hield ik het niet meer. Zes
onderbroeken over elkaar aangetrokken. Nummer zeven ging echt niet meer zonder
hem in onderdelen uit elkaar te trekken. Natuurlijk had ik ervoor gezorgd dat
ik moest plassen. Dat moest ik eigenlijk al toen ze vertrokken dus twee uur
later was de nood behoorlijk hoog. Natuurlijk had ik bij de gedachte aan wat er
ging gebeuren al een hele tijd een stijve en zat er aardig wat voorvocht in
mijn onderbroek. Toen ze allemaal aan waren ben ik in de douche gaan staan en
heb ik alles laten lopen. Wonderlijk, hoeveel moeite je moet doen om te
beginnen met in je broek te plassen terwijl je zo vreselijk nodig moet. Maar na
even begon het toch en was mijn buik direct opgewarmd door de pis. Wat ik wel
vreemd vond was dat het er vrijwel meteen uit begon lopen, dwars door alle
onderbroeken heen. Het verspreidde heel goed naar de zijkanten, liep meteen
door mijn liezen en trok via mijn zak aan de achterkant weer omhoog. Het was
minstens zo lekker als klaarkomen! Toen een voor een die onderbroeken
uitgetrokken en te drogen gehangen in de badkamer. Het werd een vreselijke
bende want als ik ze uitwrong zou je later niet meer het natuurlijke gele
patroon kunnen onderscheiden en dat wilde ik echt wel goed kunnen bestuderen.
Die natte kledders dropen de hele badkamer onder. De verwarming flink hoog
gezet, zodat ze zo snel mogelijk zouden drogen. En vervolgens klaargekomen zo
als nog nooit was gebeurd, in mijn zevende onderbroek, waar ik lekker de hele
dag in ben blijven lopen. Ik ben steeds even gaan kijken of ze al uitgedropen
waren en toen dat na een paar uur het geval was heb ik ze over de verwarming
gehangen want ik was bang dat ze pas veel te laat droog zouden zijn. Dat hielp
in de loop van de middag waren ze echt droog en kon ik beginnen met de
inspectie, met behulp van mijn bureaulampje. Je snapt het al, de eerste had de
grootste vlekken en de laatste de minste, zowel wat omvang als wat kleur
betrof. Een tweede explosie in mijn onderbroek kostte echt niet veel moeite en
ook daarna hield ik die gewoon aan. En zo heb ik de badkamer en de radiator
schoongemaakt en de badkamer gelucht want het stonk er wel aardig. Het liefst
had ik die onderbroeken allemaal zou gehouden en aan de muur gehangen om er nog
jaren van te genieten maar dat was om praktische redenen echt niet uitvoerbaar.
Ik had goed
gekeken hoe mijn moeder de wasmachine aanzette en de droger. Dus die dingen
toen ik naar bed ging in de wasmachine gestopt, inclusief de onderbroek van die
dag want die zag er zo uit dat die echt niet zomaar de wasmand in kon.
Misschien bekeek mijn moeder nog steeds mijn onderbroeken voor ze in was
gingen. Dus die nacht, tegen de gewoonte in, geslapen met weer een schone
onderbroek aan, zodat ik er toch een in de wasmand kon stoppen. Misschien telde
Ze wel, je weet maar nooit. In de loop van de nacht toen ik toch wakker werd de
schone onderbroeken uit de machine gehaald en in de droger gestopt. Dan was ik
er zeker van dat ze op tijd droog zouden zijn. Toen ze uit de droger kwamen
waren zagen ze er wel schoon uit maar toch konden ze nog niet de kast in want
mijn moeder streek altijd alles dus ook het ondergoed. Dus moest ik op zoek
naar het strijkijzer en de strijkplank en toen zag alles er weer uit alsof er
niets was gebeurd. Ze konden weer thuiskomen!
DRYNITES
Ik liep al een
hele tijd elke keer door de drogist, als ik er iets moest gaan halen voor
moeder, uit te kijken naar luiers en zo. Het leek me echt fantastisch om er een
aan te trekken en dan te proberen hoe het zou voelen als je erin plaste. Ik had
wel het vak gevonden waar ze stonden maar ik durfde er niet zo goed uitgebreid
naar te staan kijken dus steeds even langslopen stiekem kijken. Ik had echt
geen herinnering meer aan de tijd dat ik zelf luiers droeg want ik was heel
vroeg zindelijk gemaakt. Mijn moeder had echt niet zoveel trek in al die
rotzooi. Hoe ik aan die drang kwam is me nog steeds een raadsel. Maar ik durfde
echt niet zo'n pak te kopen, ik had het idee dat de hele buurt dan meteen zou
weten dat ik dat had gedaan en bovendien waar moest ik het laten zonder dat het
ontdekt zou worden?
Er diende zich
echter een unieke gelegenheid aan: de eerste keer dat ik drie dagen en twee
nachten alleen thuis zou zijn. Ik moest die luiers hebben! Dus ik op de fiets
naar een drogist in een ander deel van de stad. De Drynites gevonden en het pak
eens beter bekeken. Volgens mij stond erop dat het tot 15 jaar was, dat moest
dus lukken want ik was nogal dun in die tijd. Mijn hart bonkte in mijn keel
maar nu ik er eenmaal was moest het ook echt gebeuren. Dus ik met een hoofd als
een boei naar de kassa. Dat viel mee, die mevrouw achter de kassa zei er niets
van en rekende zonder moeilijke vragen af. Ze vroeg me zelfs of ik een tasje
voor wilde, 'ja graag' want ik had geen tas bij me. Nou, dat had ik toch maar
mooi overleefd.
Gauw naar huis,
dat pak opengetrokken en eerst zo'n ding uitgebreid bekeken en onderzocht.
Daarna heb ik mezelf helemaal uitgekleed en de eerste luier aangetrokken. Het
was wel een beetje lastig om mijn stijve erin te krijgen maar het voelde hemels
toen dat eenmaal was gelukt.
Ik realiseerde
me wel plotseling dat ik dat pak nu wel in die drie dagen en twee nachten op
zou moeten maken want ik kon iets van deze omvang niet wegmoffelen zonder het
gevaar te lopen dat het ontdekt zou worden. Dus moest ik een beetje doorwerken.
Volgens mij zaten er in die tijd vijftien in zo'n pak. Dat was dus wel vijf op
een dag, 's nachts durfde ik het niet aan, tenminste niet om erin te plassen.
Stel je voor dat het zou lekken, wat het overdag wel af en toe deed als ik een
beetje flink doorplaste. Een nat bed zou ik niet goed uit kunnen leggenen gele
vlekken in het laken en de matras ook niet.
De eerste keer,
met die stijve, lekte het behoorlijk want er ging behoorlijk wat via de zijkant
en daar waren die dingen echt niet voor gebouwd. De volgende keren dus maar
steeds even gerukt, wat de eerste keer heel snel tot resultaat leidde door de
gedachte wat ik zou gaan doen dan heel snel met een slappe piemel erin.
Die dingen
zaten wel zo strak dat je er echt geen stijve in kon krijgen. Hij kon wel
beginnen met stijf worden maar hij bleef toch in het midden naar onder geklemd
zitten. De tweede en derde keer op een dag lukte het ook nog tamelijk snel maar
voor de vierde en vijfde had ik wel iets meer tijd nodig.
Ik heb geloof
ik nog nooit zoveel water gedronken als in die drie dagen want naast een slappe
piemel moest er natuurlijk ook wel telkens weer iets in mijn blaas zitten dat
de moeite waard was! Vijftienkeer in drie dagen een natte luier was echt een
feest.
De gebruikte
exemplaren had ik in een vuilzak gestopt maar die bleek behoorlijk zwaar te
zijn. Ik had er misschien beter elke dag een paar weg kunnen gooien in
prullenbakken in de buurt maar het leek me wel spannend om die hele stapel
natte luiers bij elkaar te zien dus had ik dat uitgesteld tot de laatste avond.
Drie in een zak was het maximum dat ik zo'n prullenbak zou kunnen krijgen, het
werden dus vijf tochten op zoek naar een geschikte prullenbak. Vlak voor mijn
ouders weer thuiskwamen had ik de laatste zak weggewerkt. En weer zag alles er,
precies op tijd, net uit of er niets was gebeurd.
STRAND
In de zomer
ging ik vaak met mijn vrienden naar het strand. Meestal waren we met vijf of
zes, heel gezellig. Als het niet druk was zaten we meestal vlakbij een
strandafgang maar soms werd het later toch drukker en legden de nieuw
aangekomenen zo ongeveer hun handdoek over de jouwe heen. Dan besloten we om
maar een eind verderop te gaan zitten, waar er een beetje meer ruimte was. Een
keer was het al wel aardig druk geworden maar we waren nog niet gevlucht. Ik
lag op mijn buik, op mijn eeuwige stijve, de anderen lagen op hun rug. Er kwam
een jongen aanlopen, iets jonger dan wij, ik denk een jaar of veertien met een
beetje loszittend verwassen zwembroekje. Op een meter afstand, zodat ik er niet
bij zou kunnen, zakte hij langzaam in een heel brede spreidstand. Door het
losse zwembroekje kon je bij zijn liezen naar binnen kijken maar er was helaas
niets te zien, zelfs geen haartje. Nou, mijn stijve ging alweer aardig tekeer.
Hij keek me recht in de ogen en toen begon er plotseling een straaltje midden
onder uit zijn zwembroek te lopen. Hij stond gewoon midden op het drukke strand
in zijn zwembroek te plassen. Het ging aardig lang zo door, kennelijk had hij
behoorlijk hoge nood gehad. Het straaltje werd wat minder en veranderde in een
hele rij druppels. Er kwam niet eens een natte plek in zijn zwembroek, het liep
er direct doorheen. Ik denk dat hij wel een paar minuten zo is blijven staan en
toen hij dacht dat hij voldoende was uitgedruppeld, hij kon dat nooit zien,
kwam hij weer overeind. Hij bleef me strak aankijken (en ik hem) en toen liep
hij weg. En zelfs aan zijn benen niet te zien wat er was gebeurd, zoals
destijds bij die jongen bij de bakker. Hij verdween in de drukte. Er was aardig
wat nat zand op een meter afstand van me overgebleven. Toen ik een klein beetje
bewoog, ik had inmiddels slapende armen gekregen doordat mijn hoofd op mijn
handen had gesteund, spoot ik me helemaal leeg in mijn zwembroek en viel met en
diepe zucht plat op mijn handdoek. Maar
ik wist dat ik snel actie moest nemen want als ik niet opschoot zouden die
dikke witte klodders al snel op de buitenkant van mijn zwembroek te zien zijn.
Dus snel naar zee gerend, in de hoop dat niemand iets zou zien en mijn
zwembroek onder water uitgetrokken en uitgespoeld. Dat was overigens een
tamelijk veel voorkomende routine in onze groep, met dien verstande dat de rest
dat had door meisjes en ik door jongens.
NAT 3
Ik heb lang
geteerd op de herinneringen aan de Drynites maar het begon toch weer te
kriebelen toen mijn ouders een poos later een week weg moesten. Mijn oppastante
kon niet komen en dus had ik een hele week het fort voor alleen. Heerlijk! Ik
gaf meteen toe aan het gekriebel dat ik al weken lang had, dus zette ik een
stretcher in de tuin, legde er een stuk plasticfolie overeen en een laken.
Vervolgens trok ik een pyjama aan die ik achter uit de kast opdiepte, zorgde
ervoor dat ik vreselijk nodig moest plassen en ging liggen. Maar niet nadat ik
de videocamera van mijn vader op een statief had gezet en gericht op de plek
tussen grofweg mijn knieën en mijn hals. Ik had speciaal voor de gelegenheid
een nieuw videobandje gekocht. Stel je voor dat ik een bandje van mijn vader
nam en vergat om het goed te wissen, ik moest er niet aan denken. Vervolgens
ging ik even proef liggen met de camera aan. Het statief nog even wat hoger
gezet zodat alles nog beter in beeld zou komen, nog een proefstukje gemaakt:
het zag er goed uit! Bandje teruggespoeld naar het begin, camera weer aan en
gaan liggen. Inmiddels had ik natuurlijk een stijve gekregen die naar mijn idee
voorlopig niet meer over zou gaan. Die stond ongeveer een centimeter van mijn
buik af. En toen een poosje wachten. Wonderlijk, hoe lang het duurt voor je
begint te plassen, terwijl je zo nodig moet dat je het ieder moment in je broek
kan doen. Maar eindelijk gebeurde het, de stroom kwam op gang en maakte, vlak
onder het elastiek, een mooie donkere vlek in mijn behoorlijk strak zittende
lichtblauwe pyjamabroek. Ik hield natuurlijk precies in de gaten wat er
gebeurde en het resultaat zinde me niet echt. Het bleef bij die donkere vlek en
spreidde zich alleen wat meer uit bij het elastiek en verder liep het dan over
mijn buik naar de zijkant en een beetje naar beneden en bleef daardoor vrijwel
onzichtbaar in mijn broek want die werd door mijn stijve omhoog gehouden. En
toen deed ik wat je in bijna alle video’s ziet van mannen die zogenaamd in bed
plassen: ik pakte door de broek heen mijn stijve beet en probeerde die een
beetje te verleggen, zodat je die broek beter nat zou kunnen zien worden. Het
lukte maar ten dele want dat eigenwijze ding ging elke keer weer terug naar
dezelfde stand, rechtop. Ik probeerde nog om mijn benen wijd te doen want ik
voelde wel een beetje langs mijn zak lopen. Even voelen maar dat hielp
eigenlijk ook al niet veel. Toen mijn broek maar onder mijn ballen gedaan en
met een boog op mijn eveneens lichtblauwe shirt gepist. Dat ging goed. Helaas
bleek, toen ik later het resultaat bekeek, dat het eind van die boog net niet
in beeld was. Je zag in ieder geval wel mijn shirt doorweekt worden maar het
resultaat viel alles bij elkaar tegen, niet alleen door die straal maar ook
door die hand in beeld die mijn lul probeerde te verleggen. Wat er wel goed op
stond was het klaarkomen erna want dat kon ik natuurlijk niet achterwege laten.
In ieder geval was er dus toch nog iets goeds te zien.
Vervolgens het
laken en mijn pyjama uitgewrongen en uitgespoeld, het plastic droog gemaakt en
het laken en de pyjama te drogen gehangen. En de stretcher weer in de schuur
gezet. Morgen een nieuwe poging was mijn gedachte en dan zou ik me eerst
aftrekken zodat je die broek beter nat zou zien worden.
NAT 4
Dat ging niet
door want het regende. Dus verzon ik iets anders. Ik had bij mijn speurtochten
langs de Drynites bij de drogist ook wel eens plastic broekjes gezien en die
vond ik ook wel interessant. Nooit gekocht natuurlijk want waar zou ik die
moeten verbergen en dan nog had ik geen luiers. Door de regen de halve stad
door om alsnog zo'n ding te kopen zag ik niet zitten. Bovendien had ik geen
idee van maten en vragen naar zo'n ding in mijn maat zou ik van mijn leven niet
durven.
Dus nam ik een
plastic vuilzak. Helaas waren er toen alleen maar van die grote grijze in huis
zodat je niet kon zien wat erin gebeurde maar nood breekt wet. De punten er aan
de beide zijkanten afgeknipt, zodat ze strak om mijn dijen kwamen te zitten als
ik mijn plastic broek aantrok. Een handdoek genomen en die tussen mijn benen doorgedaan. Dat ding met een
touwtje rond mijn middel vastgezet. Nou ja, je snapt ik was al bijna
klaargekomen toen ik daarmee bezig was. Die handdoek bleef zo in ieder geval
zitten. Toen mijn KOMO gekeurde plastic broek opgetrokken en die ook weer met
een touwtje vastgezet. Toen dat was gebeurd in de douche gaan staan en de
sluizen opengezet. En even later (het ging al iets vlotter dan de vorige dag)
werd mijn luier van bovenaf nat. Heerlijk, zoals dat over mijn buik stroomde en
naar beneden liep door mijn liezen. Even bleef het daar nog zitten en werd het
steeds meer maar niet veel later begon het langs mijn benen te lopen. De
afsluiting had het niet gehouden. Misschien rekte het plastic uit door de warme
pis. Een beetje teleurgesteld dat niet alles in mijn plastic broek bleef zitten
was ik wel maar de warme stralen zo langs benen voelen lopen was ook lekker
hoor. Alles bij elkaar was het toch wel een succes want toen ik mijn stijve
beetpakte door de plastic zak en de doorweekte handdoek heen spoot ik er meteen
in. Uiteindelijk was de schoonmaak meer werk dan de hele plasactie maar toch
zeer de moeite waard. Wel was ik inmiddels zeer bedreven geworden in het
bedienen van de wasmachine, ook nooit weg.
NAT 5
Een paar dagen
later was het weer mooi weer en kreeg ik een onbedwingbare behoefte om de
minder goed geslaagde actie om in bed te plassen te herhalen. Alles lag nog zo
voor het grijpen dus de opstelling van de stretcher met het vel plastic en het
inmiddels weer droge laken erover was zo klaar. De videocamera weer op het
statief en gericht op de juiste plek. Lekker, ingesmeerd met zonnebrandspul
(vooral het onderdeel dat ik speciaal moest gaan bewerken om ervoor te zorgen
dat ik de actie zonder een stijve te krijgen zou kunnen afronden) in de zon
gaan liggen. Nou, er was met de gedachte aan wat er ging gebeuren, weer niet
veel voor nodig om het gewenste resultaat te bereiken. Maar helemaal afzakken
deed mijn stijve, zo lekker in de zon, nog niet. Dus nog maar een keer direct
erachteraan. Dat ging ook weer heel goed, zo met mijn eigen sperma als
glijmiddel, natuurlijk weer vermengd met het nodige voorvocht. Het duurde nu
iets langer maar dat was geen bezwaar. Ik had de handdoek die ik sinds enige
tijd altijd in mijn bed had om de nattigheid op te ruimen meegenomen naar
buiten. Eigenlijk was ik gewoon een keer vergeten om de handdoek die voor dat
doel een keer had meegesmokkeld in bed, gewoon vergeten om in de was te gooien
voor mijn moeder de lakens verschoonde. Er kwam geen enkel commentaar op en er
lag die dag zelfs een schone handdoek in mijn bed. Dat was dus geregeld.
Ik heb me goed
met die handdoek afgedroogd en mijn piemel heel goed leeg geknepen want ik
moest natuurlijk wel beginnen met een schone droge pyjamabroek, dit keer
overigens niet zo netjes gestreken als een paar dagen geleden, om het beste
resultaat op film te krijgen.
Pyjama aan,
piemel naar beneden. Camera aan. In ongeveer de juiste stand gaan liggen, benen
een beetje wijd, en een stukje gefilmd
om het standpunt te controleren. Camera
nog een beetje verplaatst, weer gaan liggen en actie!. Ik hield wel in de gaten
of het resultaat duidelijk te zien was. Ik voelde wel dat er tussen mijn benen
wat gebeurde maar aan de voorkant was er
niets te zien. Dus trapte ik er weer in, hand in de broek, piemel naar
boven gericht en verder. Nu was het duidelijk ook aan de voorkant te zien,
lichtblauw veranderde steeds verder in donkerblauw. De laatste druppels eruit
geperst en gauw het resultaat bekeken. Best goed. Alleen weer jammer van die
hand in beeld. Maar alles bij elkaar mocht het resultaat er wezen.
Enfin, alles
weer uitgespoeld en opgeruimd. De volgende dag mijn pyjama en het laken zelfs
gestreken. Alleen het opvouwen van het laken wilde niet goed lukken, het
resultaat leek voor geen meter op wat mijn moeder ervan maakte. Oplossing? De
dag voor mijn ouders weer terugkwamen zelf mijn bed verschoond 'om mijn moeder
te ontlasten', ze viel van haar stoel toen ik het vertelde maar het werkte wel.
Natuurlijk volgde de opmerking 'dan heb je zeker in bed geplast', die bij ons
standaard werd gemaakt als je vrijwillig, tegen elke gewoonte in, een keer
vroeg opstond.
VERDER
Daarna worden
de tijdstippen waarop er van alles en nog wat gebeurde wat vager. Misschien doordat
het een beetje gewoner werd. Inmiddels had ik een leuk baantje gevonden waarmee
ik best aardig bijverdiende en werd het wat makkelijker om zelf de dingen te
kopen die ik leuk vond. Zo kocht ik bijvoorbeeld af en toe kleine slipjes,
zonder gulp natuurlijk, en die droeg ik vaker dan die oude witte onderbroeken.
Mijn moeder keek wel een beetje misprijzend toen er voor de eerste keer een in
de was zat maar ze zei er niets van. Bovendien waren mijn ouders wat vaker weg
en was de oppastante afgeschaft dus had ik wat vaker het fort alleen. En dan
onthoud je blijkbaar minder goed wat je precies wanneer hebt gedaan.
Inmiddels had
ik een geheime bergplaats ontdekt waar in ieder geval een pak Drynites in paste
dus die had ik altijd bij de hand en dus gebruikte ik die ook vaker. Soms ook
overdag. Ik vond het heel spannend om als ik bijvoorbeeld in een winkel stond
te wachten stiekem in mijn luier te plassen. Ik durfde dan wel niet alles in
een keer te laten lopen maar met kleine beetjes tegelijk was het ook heel lekker.
Ook had ik zo'n
oude witte onderbroek in gebruik genomen om er, in de douche, af en toe in te
plassen en dan liet ik wel gewoon alles lopen hoor. Die droogde ik zorgvuldig
zo dat de achterkant niet in aanraking kwam met de voorkant want dan kon je later
beter zien waar het ecnt terecht was gekomen. Die
ging dan ook in mijn geheime bergplaats maar wel nadat ik het resultaat weer
goed had bestudeerd met mijn bureaulampje. Bij de volgende gelegenheid kwam die
dan weer tevoorschijn en herhaalde ik de procedure. Op den duur was die
onderbroek bijna helemaal geel, behalve achter boven want zover trok het niet
door. Van de verschillende keren plassen zag je er dan wel donkergele, op den
duur zelfs lichtbruine, kringen in zitten. Alleen rook dat, in tegenstelling
tot, de kleinere vlekken van een hele dag, niet lekker meer.
Zo ging het een
beetje door tot ik een vriendje kreeg die echt niets had met al die natte
dingen en zo verdween het nat helemaal naar de achtergrond. Ik vond het wel
leuk om aan te denken maar ik deed het niet meer en dan ontwen je het, ook
omdat er genoeg andere leuke dingen voor in de plaats kwamen.
Dat vriendje is
trouwens nog steeds mijn vriend.
vochtignat@gmail.com