Date: Fri, 14 Aug 2020 11:09:41 +0200
From: nat vochtig <vochtignat@gmail.com>
Subject: vochtig tot nat 27

Zoveel leuke, geile verhalen, (voorr elk wat wils). Dat moet zeker
blijven. Kijk op https://donate.nifty.org/donate.html om te zien hoe je
daaraan mee kunt werken.

VOCHTIG TOT NAT 27

KORTING - ZWEMBADJE SPELEN

Tegen twaalf uur komen John, Ben en Tommie bij het huis van Tjabe aan. Als
ze hun fietsen bij het huis hebben neergezet komt Tjabe net naar buiten en
Marnix komt er achteraan.

"Jij was al vroeg hier", zegt Ben.

"Al heel vroeg", ik heb bij Tjabe geslapen.

Marnix en Tjabe hebben allebei al hun zwembroek aan en een badlaken onder
hun arm. Met z'n vijven gaan ze naar het tuinhuis. Daar zullen ze zwembadje
gaan spelen. Daar zitten ze uit het zicht van alles en iedereen. Ze
inspecteren de koelkast, die zit al boordevol met frisdrank.

"Anders kopen we ook vaak wat bij de kiosk, als ons eigen drinken op is",
zegt Tjabe, "dus dat kunnen we nu hier uit de koelkast halen. En iets te
eten hoeven we ook niet te kopen vandaag, dat staat ook klaar."

John pakt zijn handdoek uit zijn tas en spreidt die uit in het gras.

"Jammer dat we niet echt een zwembad hebben", zegt Tjabe, "dan zou het nog
veel leuker zijn. Ik moet het er eens met mijn vader over hebben. Die vindt
dat misschien ook wel leuk."

John haalt het urinaal ook uit zijn tas en geeft het aan Tommie.

"Jij wilt zo graag weten hoeveel pis en nu eigenlijk in het zwembad zit,
dus jij regelt het vandaag maar."

Dat vindt Tommie wel leuk, kan hij al die jongens laten plassen want die
weten natuurlijk niet hoe ze, als ze een stijve hebben, in dat ding moeten
mikken. Hij kan zich echt niet voorstellen dat ze niet allemaal een stijve
krijgen. En daar zou hij best wel eens gelijk in kunnen hebben.

"Heb je ook een pen en papier voor me", vraagt Tommie aan Tjabe, "ik moet
natuurlijk wel een hele administratie bijhouden."

Dat is natuurlijk geen probleem. Tommie installeert zich op het terras van
het tuinhuis. Pen, papier en urinaal demonstratief op tafel. Hij is er
klaar voor.



Als hij net zit komen de anderen samen aan. Ze zijn ook allemaal op de
fiets gekomen, terwijl ze het gemakkelijk hadden kunnen lopen, puur uit
gewoonte omdat ze, als ze naar het zwembad gaan, ook altijd op de fiets
gaan. Alleen Timmies fiets is kapot, die die zat achterop bij Hans. Dat is
dan ook duidelijk te zien aan de stijve in Hans zijn sportbroek. Daar heeft
Timmie onderweg voor gezorgd.

"Ja, sorry hoor, als Timmie bij me achterop zit, zit hij altijd aan me te
frunniken en daar kan ik niet zo goed tegen."

"Timmie zelf ook niet, zo te zien", zegt Tjabe, en hij wijst op Timmies
broek, waar een klein maar wel heel duidelijk puntje in naar voren steekt.

"Vind je het echt erg", vraagt Timmie, terwijl hij zijn sportbroekje
uittrekt.

"Nee hoor", zegt Tjabe, terwijl hij even in het puntje in Timmies zwembroek
knijpt.

"Voorzichtig hoor, ik moet al vreselijk nodig plassen. Ik zorg er altijd
voor dat ik nodig moet als ik naar het zwembad ga, dan ga ik gelijk het
water in om te plassen. Hoe eerder ik moet, hoe vaker ik dat lekkere gevoel
kan krijgen als ik in het water plas. Ik geloof dat ik nu ook al wel heel
nodig het zwembad in moet."

"Het zwembad is vandaag daar op het terras", zegt Tjabe, "je kunt je melden
bij Tommie, die is vandaag de badmeester."

Terwijl Timmie naar het terras loopt trekken de nieuw aangekomenen hun
T-shirts en hun sportbroeken uit. De tweelingen hebben hun nieuwe witte
zwembroeken al aan. Die waren ook al bang dat, als ze hier hun zwembroeken
moesten aantrekken, ze al gelijk een stijve zouden krijgen en dan zouden ze
er met geen mogelijkheid meer op de juiste wijze in komen.

Ray en Hans trekken hun onderbroek uit en hun zwembroek aan. Hier hoeven ze
niet naar een kleedhokje of naar de kleedkamer, ze doen het gewoon tussen
de anderen in.

"Ik zie wel dat je heel nodig moet", zegt Tommie, "Ik zag dat er onderweg
hierheen al een nat plekje in je zwembroek kwam, precies aan het eind van
je stijve piemeltje."

"Lul."

"Dank je, van hetzelfde. Niet aardig dat je me gelijk uit begint te
schelden."

"Nee, ik bedoel dat stijve ding dat daar tussen mijn benen begint. Hans
zegt daar `lul' tegen en dat wil ik er graag in houden. Ik kan nu per slot
van rekening klaarkomen."

"Spuit je al een beetje?"

"Niet ver, maar al wel een beetje meer."

"Interessant."

"Maar nu moet ik echt heel nodig."

"De procedure is als volgt", zegt Tommie, en hij zet een officieel
klinkende lage stem op.

"Je trekt je zwembroek uit en je plast in dit ding. Maar schiet een beetje
op want die donkere vlek in je zwembroek is net weer een stukje groter
geworden. En als je daar nog even mee doorgaat klopt er natuurlijk niets
meer van mijn statistieken."

Timmie trekt zijn zwembroek uit en Tommie geeft hem het urinaal. Timmie zet
de hals schuin over zijn stijve pikkie heen en kijkt Tommie vragend aan. De
opening wijst naar beneden, dus zo zou er niet zoveel in blijven zitten.

"Zo gaat het natuurlijk niet. "

Tommie pakt het urinaal beet en draait het een halve slag. Omdat Timmies
pikkie zo klein is past het er al zonder moeite in als hij het urinaal
bijna horizontaal houdt, en dan met de dikke kant naar onderen om de plas
op te vangen. Hij drukt het urinaal nog een beetje verder naar
beneden. Eerst wordt het puntvelletje op Timmies pikkie plat gedrukt tegen
de wand, dan is de hals al zo goed als horizontaal. Dan drukt Tommie het
urinaal nog een stukje verder naar beneden, zodat het stijve piemeltje door
de wand nog een beetje verder naar onder wordt gedrukt.

"Zo lukt het wel. Als hij nog een centimeter groeit lukt dit niet meer, dan
moet je het net zo doen als de rest."

"Dat zal vandaag wel niet meer gebeuren maar hoe doet de rest dat dan",
zegt Timmie, terwijl hij begint te plassen. Hij plast met kracht, net niet
tegen de bovenkant van de hals aan. Doordat zijn voorhuid door de wand van
het urinaal net iets wordt weggedrukt, komt het dunne, scherpe straaltje
tegen de bodem aan. Iedereen hoort daardoor wat er gebeurt en iedereen
kijkt toe.

"Als jullie allemaal kijken wordt hij straks nog stijver en dan loopt het
eruit", zegt Timmie.

Maar dat gebeurt niet want Timmie is al klaar.

"Je zult zo wel zien hoe de rest het doet want ik moet ook behoorlijk
nodig", zegt Tommie terwijl hij het urinaal op tafel zet.

Hij knijpt even in zijn lul, die meteen nog rechter op gaat staan in zijn
zwembroek. Daar was niet zoveel meer voor nodig want die was al aan aardig
stukje onderweg door wat hij met Timmie deed. Hij moet wel heel erg
nodig. Ook Tommie zorgt er meestal wel voor dat hij moet plassen als hij in
het zwembad aankomt, des te eerder kan hij het water in om het zo lekker
warm te laten worden in zijn zwembroek.

De tafel staat wel een beetje scheef. Zo kan je niet goed aflezen hoeveel
er in zit. Dus vouwt Tommie een papiertje een paar keer dubbel en legt het
onder een van de poten. Na even experimenteren ziet er aardig waterpas uit.

Tommie gaat op zijn knieën voor de tafel zitten om zo precies
mogelijk de stand af te kunnen lezen.

"180 cc. En we doen er 3 cc bij voor wat er al in je zwembroek zat."

Tommies schrijft het op zijn lijst.

Nu moet Tommie zo nodig dat er ook in het lichte rood van zijn zwembroek
ineens een flinke donkerrode vlek zit. Hij moet het toch nog even vol zien
te houden want het urinaal moet nog leeggegooid worden. Hij heeft in het
tuinhuis een gieter zien staan. Die zet hij naast de tafel op het terras en
kiepert het urinaal erin leeg. Dan schuift hij een stretcher voor de tafel,
legt zijn handdoek erop, trekt zijn zwembroek uit en gaat razendsnel op de
stretcher liggen. Vlak voordat hij het urinaal om zijn stijve schuift spuit
er al een straaltje op zijn handdoek maar de rest komt er gelukkig wel
in. De anderen applaudisseren voor de show. Ze vinden het wel handig dat ze
nu weten hoe ze het moeten doen als ze een stijve hebben want daar hadden
ze eerlijk gezegd geen idee van.

Als hij klaar is zet hij het urinaal op tafel en bekijkt, samen met Timmie,
het resultaat: 240 cc.

"Daar mag je nu wel tien bij optellen", zegt Timmie, terwijl hij eerst
Tommies zwembroek omhoog houdt en dan de handdoek.

"Moet je kijken hoeveel daar in zit. Ik zal het van jou wel bijhouden, dat
is eerlijker."

Voor Tommie komt er 250 op de lijst te staan. Hij giet het urinaal leeg in
de gieter.

"Als we nu als regel maken dat iedereen pas mag plassen er het eerste
beetje in je zwembroek zit, dan weten we meteen hoeveel iedereen maximaal
kan plassen", zegt Tommie.

De rest knikt en mompelt wat.

"Dat is dan afgesproken", zegt Tommie, die het gemompel maar in zijn
voordeel uitlegt.

Het kan ook eigenlijk niemand wat schelen. Ze beginnen al aardig geil te
worden van de show van die twee jongens. Er zitten bobbels van zeer
verschillende omvang in de diverse zwembroeken.



Tommie gaat naast Timmie liggen in het gras. Hun stijve piemels, eh pardon,
lullen wijzen schuin omhoog en dat wordt er niet beter op als John zegt,
"jongens zo verbranden jullie straks. In het zwembad smeren jullie je toch
ook altijd in." De rest heeft dat al voor en tijdens het showtje van Timmie
en Tommie gedaan.

Hans gooit een fles zonnebrandcrème naar Timmie. Die knijpt een
flinke lading uit de fles op Tommie en begint hem stevig in te smeren. Het
laatste is Tommies lul aan de beurt. Maar dat moet vooral niet te lang
duren.

"Stop", roept Tommie, "anders komt ik gelijk klaar. Dat moet nog maar even
wachten."

Timmie houdt gelijk op. Tommie draait zich op zijn buik en Timmie gaat
verder met de achterkant. Als dat klaar is wisselen ze om en wordt Timmie
ingesmeerd. Hij besteedt extra aandacht aan Timmies buik. Hij dacht daarnet
al te zien dat er weer een paar haartjes meer zaten dan de vorige keer maar
toen kon hij het niet zo goed zien doordat het urinaal in de weg zat. Hij
drukt Timmies lul een beetje naar onderen om het eens goed te bekijken en
verdraaid, al zijn ze nog maar kort, er zit al een extra rijtje met een
paar mini haartjes boven Timmies piemel en het zijn er ook een paar meer
geworden in de breedte.

"Dat gaat vlug, bij jou", zegt Tommie, "het ziet er al bijna uit als een
bosje, als is het dan nog maar heel klein en kort."

"Bij jou is er nog niks hè?"

"Nee."

"Weet je wat ik eigenlijk ook wel zou willen weten?"

"Nou."

"Hoeveel er uit je lul spuit als je klaar komt."

"Daar is makkelijk achter te komen", zegt Tjabe, die vlakbij ligt, "in de
garage staat een hele set maatbekers. Ik heb geen idee waar mijn vader ze
voor gebruikt. Daar zit ook een heel kleintje bij, waar een onderverdeling
in milliliters op staat. Als je daar in spuit kan je het wel redelijk
nauwkeurig aflezen. Dat kunnen we aan het eind van de middag wel doen."

Er klinkt een instemmend geluid uit de groep. De meesten hebben zich dat
ook wel eens afgevraagd maar hadden niet de mogelijkheid om dat vast te
stellen. Het is toch wel handig om Tjabe als vriend te hebben, die heeft
een oplossing voor zo ongeveer alles.

"Dan kan je straks misschien toch echt zien dat ik meer spuit dan jij",
fluistert Ben in John zijn oor.

"Of niet."



Een tijdje is het rustig, zoals meestal, na de eerste opwinding in het
zwembad.

Dan zegt Timmie, "ik moet alweer plassen. Maar zo zonder zwembroek kan ik
niet bewijzen dat ik het echt niet meer op kan houden."

"Dat hoeft na de eerste keer niet meer", zegt Tommie, "verder mag je gewoon
komen plassen als je voelt dat je nodig moet."

Ze gaan samen naar het tafeltje waar het urinaal staat. Timmies piemeltje
staat nu recht vooruit, het is een beetje tussen slap en stijf in, zodat
Tommie het urinaal er gewoon horizontaal overheen kan schuiven. Hij plast
nu met kracht rechtstreeks tegen de bodem aan. Dat hoort iedereen
natuurlijk en ze kijken allemaal wat er gebeurt.

Tommie kijkt weer heel nauwkeurig hoeveel Timmie heeft geplast. 170 cc zet
hij op de lijst.

Tommie voelt zelf dat hij ook wel weer moet. Hij gooit de inhoud weer in de
gieter en gaat op de stretcher liggen om te plassen. Hem lukt het niet
staand want hij heeft weer een goede stijve gekregen van het plassen van
Timmie, zeker toen hij voelde hoe warm het urinaal daarvan werd.

Hij schuift zijn stijve in het urinaal en begint gelijk te plassen. Zijn
straal is een stuk dikker dan die van Timmie en maakt dus ook een heel
ander geluid als die de bodem raakt. De anderen staan gespannen toe te
kijken, in een halve kring rond de stretcher.

In de zwembroeken van de anderen tekenen zich nu heel duidelijk de stijve
lullen af. Bij degenen met zo'n nieuwerwetse zwembroek wordt alleen de
bobbel erin aanzienlijk groter maar bij Hans en Marnix staat hun lul recht
overeind. Bij Ray gebeurt er iets vreemds. Zijn lul lag in slappe toestand
over zijn ballen heen naar beneden en eindigde net niet tussen zijn
billen. Als hij stijf wordt komt er eerst een flinke bobbel in zijn zwarte
zwembroek te zitten maar doordat die wordt tegengehouden door de spanning
van zijn zwembroek zoekt het eind van zijn lul een uitweg. Die piept tussen
zijn been en de rand van het pijpje van zijn zwembroek door naar
buiten. Eerst is alleen zijn eikel zichtbaar. Daar lopen meteen een paar
druppels voorvocht uit die een draad treken naar de grond. Als Tommie klaar
is met plassen richten alle blikken zich op het schouwspel dat zich bij Ray
afspeelt. Tommie vergeet zelfs het urinaal en blijft zo op de stretcher
liggen. Hij heeft zo eigenlijk het beste uitzicht op Ray, wat zijn stijve
er niet minder op maakt.

"Moet je kijken", zegt Tommie, "er hangt een draad met allemaal bubbeltjes
erin van Ray zijn lul tot op de grond."

Dat had iedereen al lang gezien, maar doordat Tommie dit zei wordt Rays lul
in een klap zo stijf dat hij met een zwiep omhoog komt. De draad voorvocht
zwiept natuurlijk mee en komt op Tommie en op de stretcher terecht.

In de witte zwembroeken van de tweelingen verschijnt direct een natte plek
aan het eind van hun stijve.

"Moet jullie zo nodig plassen", vraagt Tommie voor alle zekerheid want dan
moet hij snel actie nemen om het urinaal af te lezen en leeg te gieten.

"Hoezo", vragen Johan en Pieter in koor.

"Nou, er zit een flinke natte plek in jullie zwembroeken. Je kijkt er zo
doorheen ik zie het eind van je lul en je ballen zo zitten. Zo'n beetje van
onderaf heb ik daar heel goed zicht op."

"Nee man, dat is gewoon van het voorvocht", zegt Johan.

"We moeten binnenkort wel hoor", zegt Pieter.

"Hoe kan jij nou weten dat je broer binnenkort ook moet?"

"Wij moeten altijd tegelijk."

"Dat wordt dan wel lastig. Jullie moeten echt apart in dat ding plassen,
anders kan ik niet goed bijhouden wie hoeveel heeft geplast."

"We hebben het nog nooit gemeten maar dat zal ook wel evenveel zijn. Als we
samen pissen zijn we altijd tegelijkertijd klaar."

"Spannend, dat zou ik wel een keer willen zien."

"Dat kan vandaag nog geregeld worden, als we wel samen in dat urinaal mogen
pissen."

"De eerste keer niet. Maar als jullie echt allebei even veel plassen mag
het de volgende keer wel."

"Afgesproken."

"Maar hoe weet ik nu, met al die nattigheid in jullie zwembroeken dat
jullie het echt niet meer op kunnen houden? Het is al zo nat dat ik niet
kan zien of jullie al een beetje in je broek hebben geplast."

"We zullen het eerlijk zeggen."



Tommie kijkt weer in de richting van Ray. Die gigantisch lange lul
intrigeert hem mateloos. Dat vindt hij toch leuker dan die vreselijk dikke
van Ben. Die van Ray ziet er heel dun uit, die wil hij wel eens van wat
dichterbij bekijken.

Net als hij dat ook echt wil zeggen, hij wordt steeds vrijer met die grote
jongens, loopt er een dikke klodder voorvocht uit Rays stijve en komt er
een straaltje achteraan, dat eerst doorzichtig en een beetje dikkig is maar
het verandert bijna direct in een straaltje pis. Gelukkig kan Ray het toch
weer tegenhouden. Voorvocht en pis lopen zowel aan de onder- als de
bovenkant van zijn bijna rechtop staande stijve naar beneden. Dat van de
bovenkant komt op het opgestroopte pijpje van zijn zwembroek terecht, daar
zit meteen een grote glimmende vlek. Dat van de onderkant druipt via zijn
ballen, die Ray inmiddels ook maar uit zijn zwembroek heeft gehaald omdat
het zo toch lekkerder zit, op de grond terwijl de rest lang zijn been
loopt.

"Volgens mij moet jij heel nodig plassen", zegt Tommie, het spuit zo uit je
stijve."

"Daar zou je wel eens gelijk in kunnen hebben. Nog even en ik pis zo over
je heen."

"Een andere keer graag maar nu moet je het echt in dit ding doen."

"Schiet dan wel een beetje op."

Tommie springt op, leest razendsnel af hoeveel hij zelf heeft geproduceerd:
230 cc. Timmie kan het nog net bevestigen voordat Tommie het urinaal leeg
kiepert in de gieter.

Ray is inmiddels op de stretcher gaan liggen. Tommie schuift het urinaal om
Rays stijve, tot het tegen zijn buik en zijn ballen aan zit, en constateert
verbaasd dat hij, op een paar centimeter na, de bodem haalt. Ray begint
gelijk te pissen. Hij moest zo vreselijk nodig.

Tommie bekijkt het van dichtbij. Eerst komt er weer een dikke bloep
voorvocht en dan begint Ray echt te plassen. Tommie kan nog net zien dat de
straal heel hard tegen de bodem komt en dan met honderden spetters
terugkaatst. Zo te zien is Rays lul meteen helemaal nat. Maar dan is de
wand helaas zo beslagen dat hij niets meer kan zien. Ray blijft maar
plassen. Tommie moet het plakbandje dat hij erop heeft gemaakt goed in de
gaten houden. Als het meer wordt dan een liter moet hij Ray op tijd laten
stoppen. Maar juist als hij wil zeggen dat het ding bijna vol is, is Ray
klaar.

Rays stijve zit voor het grootste deel in het nat, zijn eikel zit
natuurlijk helemaal onder water. Dat kan je zien door de pis heen.

Voorzichtig trekt Tommie het urinaal terug. Rays lul is druipnat. Als die
slap was geweest had hij hem een beetje af kunnen schudden, zodat toch
bijna alles in het urinaal was gekomen. Maar dat lukt nu niet. Er druppelt
aardig wat op de handdoek, terwijl Tommie het urinaal op tafel zet.

Samen met Timmie stelt hij vast dat het toch iets meer van een liter is
geworden. Ze stellen het vast op 1050 cc, inclusief wat er nog op handdoek
is gedruppeld. Tommie werk de lijst bij, terwijl de rest ook wel even van
dichtbij wil bekijken hoeveel het is. Dat zie je niet zo vaak.

"Geen wonder dat het altijd zo nat wordt als jij hier slaapt", zegt Tjabe.

John en Ben kijken elkaar even aan. Ze zullen hun best doen om er dik
overheen te gaan.



"Gebeurt je dat wel meer", vraagt Tommie.

"Dat ik zo nodig moet plassen? Anders ga ik wel eerder naar de wc maar nu
mocht ik van jou pas als ik het echt niet meer op kon houden."

"Nee, ik bedoel dat je lul uit je zwembroek schiet."

"Gisteren gebeurde het voor de eerste keer."

"Jammer dat ik het toen niet heb gezien."

"Niemand heeft het gezien want het gebeurde toen ik op mijn buik lag. Van
al dat geile gepraat van jullie. Ik voelde dat hij langs mijn been uit mijn
zwembroek kwam. Ik bleef stil liggen met mijn benen tegen elkaar aan, zodat
niemand het zou zien. Toen was ik nog niet zo nat van het voorvocht als nu,
dus na even kwam hij niet meer verder naar buiten. Het begon aardig zeer te
doen doordat hij zo stijf werd en niet naar boven kon en toen ging mijn
stijve vanzelf weer over. Ik moest hem wel even terug stoppen in mijn
zwembroek voor ik weer op kon staan."

"Geil, ik zou ook wel zo'n grote willen hebben."

"Je mag hem hebben, dan neem ik de jouwe wel, dat lijkt me een stuk
prettiger. Ik durfde hem niet meer naar beneden in mijn zwembroek te
doen. Ik was bang dat het weer zou gebeuren. En dus heb ik een groot deel
van de middag voor schut gelopen met dat stijve ding dat buiten mijn heup
uitstak."

"Dat vond ik juist wel geil hoor."

"Ik schaam me er dood voor. Ik heb het gevoel iedereen naar me kijkt."

"Ik in ieder geval wel. Ik had er ook meteen een stijve van. Maar die kan
gewoon rechtop in mijn zwembroek staan."

"Dat zou ik ook wel willen."

"Dan moet je zien dat een heel hoge zwembroek krijgt."

"Volgens mij bestaan die niet."

Intussen is Rays lul zo stijf geworden dat hij op en neer wipt met zijn
hartslag.

"Mag ik hem even vasthouden", vraagt Tommie.

"Als je dat wilt."

"Trek eerst maar je zwembroek uit. Als je een keer geplast hebt moet je
verder bloot."

Ray moet zijn zwembroek heel ver uitrekken om hem over zijn stijve heen te
kunnen krijgen maar het lukt uiteindelijk, met een hoop moeite, wel.

Tjabe pakt Rays zwembroek aan en zegt "ik gooi alle zwembroeken wel even in
een emmer met water. Dan blijven er geen vlekken in zitten."

Hij gaat naar het tuinhuis, vult een emmer met water en gooit niet alleen
Rays zwembroek erin maar ook die van Timmie en Tommie. Hij zet de emmer op
het terras, naast de tafel.

Als hij dat heeft gedaan ziet hij dat Tommie naast de stretcher geknield
zit met twee handen om Rays lul heen. Tommies ene hand zit tegen Rays buik
aan en de andere zit er strak tegenaan en dan steekt er nog een heel stuk
lul buiten uit. Timmie gaat aan de andere kant van de stretcher zitten en
zet zijn hand tegen die van Tommie aan, om Rays lul heen. Nog steekt bijna
de hele eikel er buiten uit. Pas als Timmie zijn tweede hand erbij zet is
Rays stijve helemaal in de handen verdwenen. Nu blijft er weer een stukje
hand over.

"Ik kom zo klaar", zegt Ray, "jullie houden je handen niet helemaal stil."

Gauw laten Timmie en Tommie Rays lul los. Ze willen wel weten hoeveel Ray
kan spuiten, dus dat moet even wachten tot Tjabe zijn maatglas heeft
gehaald.

Eigenlijk zou Tommie wel graag willen proberen tot hoever hij die lange
dunne lul zijn mond kan krijgen. Maar dat durft hij niet omdat hij bang is
dat Ray dan meteen klaar zal komen.



Inmiddels moet Timmie alweer. Doordat hij Rays stijve heeft vastgehouden is
zijn piemeltje zo stijf als maar kan. Hij wil het nu net zo doen als de
anderen en gaat vast op de stretcher liggen. Tommie giet de plas van Ray in
de gieter en schuift het urinaal om Timmies stijve pikkie. Die begint
meteen te plassen. Hij heeft zoveel gedronken dat hij wel weer heel nodig
moet. Het dunne straaltje priemt tegen de bodem van het urinaal aan. Dat
beslaat meteen maar wordt door de honderden spetters weer een beetje schoon
gespoeld, zodat Tommie toch nog kan zien hoe het uit Timmies voorhuid
spuit. Daar wordt zijn eigen stijve niet echt minder van.

Als hij klaar is staat Timmie op en drukt de laatste druppels uit zijn
piemel in het urinaal. Hij wil zo goed mogelijk voor de dag komen. Hij zet
het urinaal op de tafel en verbaast zich, samen met Tommie, over de
hoeveelheid: 210 cc.

"Dat wordt nog wel eens wat", zegt Tommie, "straks haal je me nog in."



Tjabe moet inmiddels ook zo nodig dat hij zich bij Tommie meldt. Er is al
duidelijk een nat plekje in de effen stof van zijn zwembroek te zien. Dus
Tommie twijfelt er niet aan dat Tjabe echt erg nodig moet. Tommie trekt met
een ruk Tjabes zwembroek naar beneden. Doordat zijn lul door die zwembroek
naar beneden wordt gehouden ondanks dat hij aardig stijf is lukt dat zonder
moeite. Met een stijve die rechtop staat, of zelfs naar opzij, zou dat echt
niet zo makkelijk gaan. Tjabe stapt uit zijn zwembroek en gaat gauw op de
stretcher liggen. Hij begint al te plassen als Tommie het urinaal nog niet
eens om zijn piemel heeft geschoven. Maar alles komt er toch in, door de
kracht waarmee het gaat. Tjabe had zijn voorhuid al teruggetrokken, dat
scheelt. Want als hij door zijn velletje heen had geplast was het maar
afwachten geweest of het allemaal wel direct rechtuit het urinaal in was
gegaan.

Tommie houdt het urinaal zo dat alleen Tjabes eikel in de hals
zit. Daardoor heeft hij beter zicht op die lekkere piemel van Tjabe. De
hals beslaat niet, zodat hij ook precies kan zien hoe de straal uit Tjabes
eikel komt. Tommies stijve wipt weer een beetje extra op.

Tommie knijpt Tjabes lul ook weer even goed leeg en vangt de laatste
druppeltjes op in het urinaal. Dan pijpt hij Tjabe nog even. Die lul is zo
lekker. Maar dan stopt hij toch maar. Hij is bang dat Tjabe in zijn mond
spuit. Niet dat hij dat erg zou vinden maar hij moet wel om de statistiek
van het klaarkomen denken.

Dan zet hij het urinaal op tafel en ze stellen vast dat Tjabe 690 cc heeft
geproduceerd.



Het drinken dat ze hebben meegebracht is inmiddels bij iedereen op. Tjabe
schenk voor iedereen cola in. Nauwelijks is die op of Marnix zegt dat hij
nu wel nodig het zwembad in moet.

"Ik zie nog niets in je zwembroek zitten", zegt Tommie.

"Heeft hij echt geen nat plekje in zijn zwembroek? Dat is haast niet te
geloven", zegt Tjabe.

"Niet in mijn zwembroek lul", zegt Marnix, dat heb je in het zwembad echt
nog nooit gezien. Ik ga niet voor gek lopen. Dat doe ik alleen in mijn
onderbroek."

"Voel maar even, dan ik bewijzen dat ik echt heel nodig moet."

Marnix pakt Tommies hand en legt diens vingers op het puntje van zijn
stijve, die rechtop staat in zijn zwembroek.

Als Tommies vingers de zwembroek raken voelt hij dat het daar inderdaad
toch al wel een beetje nat is. Maar door het patroon in de stof was het
niet zo duidelijk te zien. Gelijk voelt Tommie een straaltje door de stof
heen komen.

"Dat doe je niet expres?", in formeert Tommie nog even voor de zekerheid.

"Natuurlijk niet, ik wil wel winnen. Maar schiet een beetje op anders kan
ik het echt niet meer houden en dan ligt alles op de grond."

"Trek je zwembroek uit en ga maar vast liggen, ik kom er aan."

Marnix trekt zijn zwembroek uit en gooit hem bij de andere in de emmer. Hij
gaat liggen maar terwijl hij dat doet spuit er een behoorlijke straal uit
zijn lul, op de handdoek.

"Stop", roept Tommie die net aan komt lopen met het urinaal. Straks zitten
er vlekken op de stretcher en dan klopt ook van de hele statistiek niets
meer."

Het lukt Marnix toch nog om af te knijpen, al is het dan met moeite.

"Die stretcher geeft niet", zegt Tjabe, "dat is kunststof, die is zo weer
schoon." En voor de statistiek weet ik wel een oplossing."

Tjabe pakt het urinaal aan van Tommie en zegt, "plas eens even ongeveer
zoveel als je net per ongeluk deed en stop dan weer direct."

Hij schuift het urinaal om Marnix zijn stijve. Die laat een aardige straal
lopen.

"Zoiets was het ongeveer, denk ik."

Tjabe pakt het urinaal weer en zet het op de tafel.

"Zo", zegt hij, "dat was een aardige straal. Als je dat in onderbroek had
gedaan was het ook wel door je jeans heen gekomen. Het is wel 60
milliliter."

Hij schuift het urinaal weer om Marnix' stijve. Die lag al aardig
ongelukkig te kijken omdat hij bang was dat hij weer op de stretcher zou
gaan plassen. Maar Tjabe is net op tijd weer terug om Marnix' straal op te
vangen. Tommie neemt de leiding weer over. Hij moet toch wel controleren of
het niet meer dan een liter wordt. Maar zo ver komt Marnix niet. Die drukt
zijn lul nog even goed leeg om de laatste druppels er ook uit te krijgen en
dan zet Tommie het urinaal op tafel. Marnix heeft zijn best gedaan. Het is
690, met de 60 erbij, die ernaast is gegaan wordt het dus 750.

Er begint al een aardige laag in de gieter te komen.



Tommie voelt dat hij zelf ook weer heel nodig moet. Hij heeft zich nogal
tegoed gedaan aan de cola van Tjabe. Die krijgt hij thuis niet elke
dag. Het is net of je van cola eerder moet plassen dan van water.

Hij gaat op zijn handdoek liggen en doet weer extra zijn best. Hij brengt
het tot 240 deze keer.



Vervolgens is Hans aan de beurt. Hij demonstreert duidelijk dat hij heel
nodig moet pissen want er lopen al een paar druppels langs zijn
zwembroek. Tommie weet dat het geen voorvocht kan zijn dus is hij meteen
overtuigd dat Hans echt nodig moet. Hij begint Hans zijn zwembroek naar
beneden te trekken. Hij wil die lekkere dikke lul eerst nog wel eens even
goed van dichtbij bekijken. Hans helpt hem omdat zijn stijve achter band
blijft hangen. Als de band daaroverheen is trekt Tommie de zwembroek verder
naar beneden. Hij zou die stijve graag nog even in mond nemen om te kijken
of die er nog steeds zo lastig in gaat. Maar hij ziet dat er al een beetje
pis op het puntje van Hans zijn eikel ligt. Dat wordt daar vastgehouden
door het randje van zijn voorhuid. Hij schat in dat het niet meer lang zal
duren voor Hans echt vanzelf begint te plassen en dat wil hij ook niet
laten gebeuren. Dus zegt hij dat Hans moet gaan liggen. Eerst moet hij nog
even zijn eigen plas in de gieter gooien en opschrijven hoeveel het
was. Maar daar krijgt hij de kans niet meer voor want Hans zegt dat hij het
echt niet meer op kan houden. Dus zet hij het urinaal, met zijn eigen plas
erin, maar tegen Hans zijn eikel aan. Die schuift er net een heel klein
beetje in en dan barst Hans zijn straal al los. Doordat Hans zijn voorhuid
opstroopt zit zijn lul zo ongeveer klem in de opening en durft Tommie niet
verder door te drukken. Hans pakt zelf het urinaal vast en duwt wel verder
door. Zijn stijve schiet er in een klap helemaal in. Die past precies in de
hals. Alleen de lucht kan nog net ontsnappen. Door de beweging van het
urinaal spettert Tommies plas door het hele ding heen. De condens is even
weg en het is heel duidelijk dat Hans zijn eikel kleddernat is van de
gemengde plas. Zowel Hans als Tommie kijken er verlekkerd naar. De rest
staat trouwens inmiddels ook in een kring op de stretcher heen en geniet
mee.

Tommie moet wel even goed in de gaten houden dat er niet te veel in komt
dus knielt hij naast de stretcher en houd van zo dicht mogelijk bij het
plakbandje in de gaten. Hij voelt zelfs de warmte van het urinaal op zijn
gezicht.

Net voor het plakbandje wordt bereikt is Hans klaar met plassen. Hij trekt
zijn natte lul een stukje terug en gaat en paar keer met zijn eikel op en
neer in de hals van het urinaal. Die lijkt er wel voor gemaakt. Mede
doordat zijn stijve kleddernat is geworden van het mengsel van zijn eigen
en Tommies pis is het wel een heel lekker en warm gevoel.

"Hé, je ligt dat ding te neuken", roept Timmie.

"Je komt niet klaar hoor", zegt Tommie, "dan gaat mijn tweede statistiek de
mist in."

"Okay", zegt Hans en trekt zijn stijve helemaal terug.

"Jammer hoor, het was best lekker. Nog tien keer en ik had in dat ding
gespoten."

"Ik ga dat maatglas wel even uit halen de garage halen", zegt Tjabe, `ik
ben bang dat het anders niet goed gaat."

Tommie zet het urinaal op tafel en leest het niveau af: 990. Dat wordt dus
240 voor Tommie en 750 voor Hans.

Tommie giet de inhoud in de gieter.



Dan meldt de tweeling zich. Die hebben ook aardig wat gedronken en ze
hebben het idee dat het er binnenkort vanzelf uit begint te lopen. Ze staan
naast elkaar tegenover Tommie. Die jongens hebben inmiddels zoveel
voorvocht in hun zwembroek gelekt dat hun hele lul en hun ballen duidelijk
door de transparante stof heen zichtbaar zijn.

Tjabe komt naast Tommie staan. Voor deze gelegenheid is het wel een erg
geil gezicht maar voor het zwembad zijn deze dingen echt totaal ongeschikt.

"Ik zal mijn vader zeggen dat hij deze echt niet kan verkopen, of dat hij
er tenminste ook bij moet zetten dat ze totaal onbruikbaar zijn voor mannen
die veel voorvocht produceren. Vinden jullie het goed als ik er even een
foto van maak? Dan kan ik hem laten zien wat het effect is."

"Als je er verder niets meedoet wel."

"Ik zal ze echt niet op Facebook zetten."

Dan gaan ze akkoord. Tjabe pakt zijn telefoon en maakt wat foto's van de
tweelingen. Detail van allebei de zwembroeken en hij kan het toch niet
laten om ze ook even helemaal op de foto te zetten.

Tommie vraagt voor alle zekerheid nog even of ze echt wel heel erg nodig
moeten. Hij voelt met twee handen aan bobbels in de zwembroeken. Hij kan
niet vaststellen of er ook urine bij het voorvocht zit. Hij zet zijn handen
over de lullen en de ballen van de tweeling en glijdt even op en neer. Hij
voelt nog even extra aan de kleine eikeltjes, die in de uitgerekte stof van
de zwembroeken priemen. Die eikeltjes worden zo ver naar voren gedrukt dat
Tommie met zijn vingers in de spleet kan komen die ze vormen met de
ballen. Daar voelt hij de naar achteren gedrukte tuutjes van de voorhuid.

"Je moet wel een beetje opschieten, anders plassen we in onze broeken en
ligt alles op de grond in plaats van in je gieter."

"Wie gaat er eerst."

Terwijl ze daar, zoals gebruikelijk over discussiëren loopt er een
straaltje uit Pieters zwembroek.

"Jij dus", zegt Tommie, die eerlijk gezegd geen flauw idee heeft wie `jij'
nu eigenlijk is. Hij kan die twee echt niet uit elkaar houden.

"Pieter dus", zegt Tjabe, die net terugkomt met het maatglas en die wel
door heeft dat Tommie niet weet wie nu eigenlijk wie is en die toch ook wel
zeker wil zijn dat het goed komt met de statistieken.

Pieter trekt zijn zwembroek uit, gooit die in de emmer bij de andere en
gaat op de handdoek liggen. Tommie schuift het urinaal over Pieters
stijve. Er blijft aan het eind maar een heel klein beetje ruimte over. Die
lul is aan de basis dus even dik als die van Hans van het begin tot het
eind.

Pieter begint vrijwel gelijk te plassen dus is Tommie ook helaas bijna
gelijk, door de condensvorming in het urinaal, het zicht op Pieters taps
toelopende lul kwijt. Het is zo'n grappig gezicht, dat kleine eikeltje,
kleiner dan dat van hemzelf, met zo'n tuutje van de voorhuid erop, waar
zijn plas met een harde straal uit spuit.

Tommie bekijkt Pieter eens goed. Hij ontdekt een moedervlek op zijn buik,
net boven zijn schaamhaar.

`Even goed onthouden' denkt Tommie `dan kan ik ze misschien uit elkaar
houden, tenminste als Johan die moedervlek niet heeft. Maar daar schiet ik
natuurlijk niets mee op als ze aangekleed zijn' denkt hij er gelijk
achteraan.

Dan ontdekt hij ook een heel klein moedervlekje vlak bij Pieters rechter
oor. Hij bekijkt Johan ook eens even maar die staat met zijn linker kant
naar Tommie toe. `Ook even onthouden' denkt Tommie.

Dan is Pieter klaar. Hij geeft het urinaal aan Tommie. Die zet het op
tafel. Het is 625 cc.

"Nu ik", roept Johan, die inmiddels al is gaan liggen.

Tommie gooit snel het urinaal leeg en schuift het urinaal om Johans
stijve. Die begint al te plassen als zijn lul er nog net niet in zit. Maar
er staat zoveel kracht achter dat alles gewoon in de fles komt. Hoewel het
niet echt nodig is schuift Tommie het urinaal toch helemaal tegen Johan
zijn buik aan. Verdomd, die twee lullen zijn ook echt helemaal gelijk. Maar
er zit geen moedervlek op Johans buik. `Als ze bloot zijn kan ik ze dan nu
in ieder geval wel uit elkaar houden'.

Tommie bekijkt Johans gezicht ook even goed. Die heeft in ieder geval geen
moedervlek bij zijn rechter oor dus dat is geregeld. Vanaf nu weet hij
precies wie Johan en wie Pieter is, als hij zicht heeft op de rechter kant
tenminste. Voor de andere kant moet hij nog maar een truc zien te
verzinnen.

Als Johan uitgeplast is geeft hij het urinaal aan Tommie. Die zet het op
tafel.

"Ook 625, het is haast niet te geloven."

"Ik zei het toch al", zegt Pieter.

"Dan mogen we straks dus samen in dat ding", zegt Johan.

`Ik heb het beloofd dus dat is goed", zegt Tommie, die zich er al op
verheugt om straks die twee eikeltje samen in de hals van urinaal te zien
schuiven.



Even later moet Tommie ook alweer plassen en Timmie ook. Die moeten zelfs
allebei nog een keer voor de eerste kandidaat zich meldt voor een tweede
keer.

Inmiddels is het al drie uur en ze hebben allemaal al minstens twee keer
geplast. Tommie heeft inmiddels uitgerekend dat er al bijna tien liter in
de gieter zit. Maar Ben en John heeft hij nog niet als klant gehad. Die
beginnen wel een beetje onrustig heen en weer te schuiven op hun
handdoeken. Maar ze willen kennelijk allebei niet de eerste zijn die zegt
dat hij moet en ze willen allebei ook wel degene zijn die het meeste plast.

"Waar moet ik die gieter leeggooien", vraagt Tommie aan Tjabe, "als John en
Ben zo komen past het er niet meer bij. En zo te zien kan het niet lang
meer duren voor ze echt moeten."

"Giet hem maar leeg in de wc van het tuinhuis maar doe het voorzichtig. Als
je er ernaast piest met die gieter dweil je zelf de vloer maar."

"Ik zal mijn best doen."



Als Tommie terug is met de lege gieter springt Ben op. Hij moet nu zo
vreselijk nodig dat hij het echt niet langer op kan houden. Hij loopt snel
naar het terras. Rennen durft hij niet want dan zouden de anderen kunnen
denken dat hij het echt niet langer op kan houden. En dat wil hij
natuurlijk niet. Ben kan het immers altijd nog ophouden; alleen John en
Tommie weten beter in dit gezelschap.

"Ik moet nu wel nodig", zegt Ben.

"Ik zie het", zegt Tommie, "er begint al een heel dun straaltje uit je
zwembroek te lopen."

Het ziet er voor Tommie niet naar uit dat Ben heel gauw in staat zal zijn
om dat straaltje te stoppen. Het is dan wel een dun straaltje, doordat Bens
stijve zo hard naar bededen gedrukt zit in die zwembroek, maar het is toch
voldoende om de statistieken danig in de war te gooien.

Dus grist Tommie het urinaal van de tafel en houdt het onder het straaltje.

De rest staat inmiddels geamuseerd toe te kijken hoe Ben in zijn zwembroek
plast. Die Ben, hij heeft wel een grote mond en een dikke lul, maar hij
plast inmiddels wel in zijn broek. Als is het dan maar in zijn zwembroek.

"Ik wilde wel eens even proberen of het zo ook ging", zegt hij als hij door
heeft ze allemaal staan te kijken wat er gebeurt.

"Ja, ja", stijgt er een gemompel op, terwijl iedereen er een beetje bij
staat te lachen.

"En het lukt", zegt Ben na een poosje, als hij eindelijk in staat is om af
te knijpen. Hij geeft het urinaal aan Tommie en trekt zijn zwembroek naar
beneden. Doordat zijn bevrijde lul ineens omhoog springt spettert de inhoud
ervan door de omgeving en komt op de stretcher, de handdoek en het terras
terecht. Tommie heeft het urinaal inmiddels op tafel gezet en wil net
zeggen dat Ben bijna 600 cc heeft geproduceerd, als die zegt, "er moet nog
meer komen."

Hij gaat op de stretcher liggen, op de inmiddels toch wel aardig vochtige,
handdoek. Tommie geeft hem het urinaal terug. Hij weet dat Ben zijn stijve
er toch niet in past en bovendien is hij bang dat hij morst als hij het
urinaal op zijn kant houdt.

Ben drukt het urinaal zachtjes tegen zijn eikel aan; hij weet van
gisteravond wat er kan gebeuren als hij de hals helemaal afsluit. Dat is
dan weer het voordeel van wat er gisteren is gebeurd. Dat bespaart hem een
tweede blamage tegenover zijn vrienden.

"Jezus, wat een dikke lul", roept Timmie uit, "die past er helemaal niet
in."

"Je zag toch dat de mijne er maar net in paste", zegt Hans, "dus dan lukt
het Ben al helemaal niet."

"Zo'n lul wil ik ook wel", zegt Timmie.

"Dat is helemaal niet altijd zo erg leuk hoor", mengt John zich in het
gesprek, "probeer die maar eens in je mond te krijgen."

"Dat lukt natuurlijk nooit", zegt Tommie, "maar het lijkt me toch wel
leuk. Wat zouden al mijn vrienden jaloers zijn."

"Doe mij maar een lekker kleintje", zegt John, die van Tommie, of zelfs die
van jou."

Tommie groeit er een stukje van. Hij is er trots op dat John zoiets zegt.

"Dat meen je vast niet", zegt Timmie.

"Dat meen ik wel", en John knielt voor Timmie en zuigt het stijve pikkie
naar binnen, met de balletjes erbij.

"Hé, zo kom ik nog klaar, dan kan ik niet laten zien hoeveel ik kan
spuiten."

Het liefst zou John daarom juist wel doorgaan maar hij laat dat lekkere
pikkie toch maar los.

"Je meent het echt hé?"

Timmie slaat zij armen om John heen en geeft hem een zoen in zijn nek.

"Hé niet zo hard knijpen, straks doe ik het ook nog in mijn
broek. Ik moet inmiddels wel behoorlijk nodig."



Ben is in de tussentijd bijna tot aan het plakbandje gekomen, dus zegt
Tommie dat hij moet stoppen. Maar dan is Ben net helemaal leeg.

Tommie zet het urinaal op tafel en zegt', "990 cc. Daar tellen we dan nog
maar 50 bij op voor wat er op de grond is gelopen, dus dat komt op 1040."

Ben kijkt er nogal teleurgesteld bij. Hij was er zo zeker van dat hij de
wedstrijd wel zou winnen. Zijn stijve is meteen een stuk minder hard maar
dat komt meteen weer een beetje terug als Timmie er even aan zit om hem te
troosten.

Terwijl Tommie de administratie bijwerkt zegt John, "nu zou ik ook wel
kunnen."

Tommie gooit het urinaal leeg in de gieter en zegt `kleed je maar uit'. Hij
vraagt niet eens aan John of hij echt wel nodig moet want dat heeft hij
allang gezien.

John trekt zijn zwembroek uit.

`Hè hè, eindelijk zijn ze nu allemaal bloot' denkt Tommie `nu
kan ik tenminste als die stijve piemels goed met elkaar vergelijken'.

Tommie geeft het urinaal aan John. Die weet zelf wel hoe het moet; per slot
van rekening heeft hij het zo ongeveer zelf uitgevonden. Niet dat urinaal
maar erin plassen met een stijve.

Als John zich ontspant kun je het zo ongeveer in het huis horen, zo hard
klettert zijn straal tegen de bodem aan. Tommie gaat op zijn knieën
naast John zitten. Hij weet dat hij bij John zeker in de gaten moet houden
dat hij niet verder gaat dan tot het plakbandje.

Het duurt dan ook niet lang tot hij zegt, `stop, anders wordt het meer dan
een liter. John gehoorzaamt direct. Tommie pakt het urinaal en zet het op
tafel. Precies een liter, stelt hij vast. Hij leegt het urinaal in de
gieter en schuift het weer om John zijn stijve lul. John gaat nog even
verder met plassen. Er zit weer 290 in het urinaal als hij stopt. Tommie
zet het ding op tafel en knielt weer naast John. Hij kan het echt niet
laten en zet zijn lippen even over John zijn eikel, die nog vochtig is van
het plassen.



"Ho", roept John bijna meteen, "als je wilt dat we allemaal in dat
maatbekertje spuiten moet je nu wel stoppen, anders zit het in je mond."

Tjabe komt meteen aanzetten met het maatglas.

"Ik zal het wel eerst even omspoelen", zegt Tjabe, "het is nogal
stoffig. Anders denkt iedereen straks dat je van dat stoffige zaad hebt."

Maar als Tjabe terugkomt met het schone glas meldt net de tweeling zich bij
Tommie. Zij moeten alweer plassen. Dat gaat dan voor want om dat experiment
is het per slot van rekening begonnen.

"Nu mogen we samen."

"Ja", zegt Tommie, "ik heb het beloofd. Ga maar tegen elkaar aan liggen."

Dat doen de jongens, met hun stijve piemels precies tegen elkaar aan. Dat
wordt nog best lastig want als die stijve lullen tegen elkaar zitten staan
de eikeltjes juist een beetje uit elkaar. Pieter probeert die tegen elkaar
aan te drukken maar doordat hij zich een beetje moet verdraaien zitten die
twee stijve piemels niet meer goed tegen elkaar aan. Johan probeert het ook
een keer maar ook hem lukt het niet. Ze vinden het wel vreemd dat het niet
goed gaat want ze zijn eraan gewend dat dit soort dingen gewoon lukt zonder
dat ze er veel moeite voor hoeven te doen.

"Ik help wel even", zegt Tommie, die zijn kans schoon ziet om weer even
lekker aan die twee identieke piemels te zitten.

Met zijn ene hand pakt hij de twee eikeltjes beet en met zijn andere
probeert hij de hals van het urinaal eroverheen te schuiven. Dat lukt niet
want er komt meteen een flinke lading voorvocht uit die twee lullen en
daardoor glijden ze uit zijn hand. Tommie verdeelt het gladde goedje over
de twee piemels.

"Zo glijden ze er vast en zeker nog beter in."

Hij pakt de twee eikeltjes weer vast en drukt het urinaal ertegenaan. Nu
lukt het wel. Een halve centimeter voorbij de eikels stopt het, ze willen
er niet verder in. Tommie probeert het nog wel even maar het gaat echt
niet. Hij buigt zich over de tweelingen heen, zodat hij van dichtbij goed
kan zien wat er gebeurt en pakt die twee stijve piemels vlak onder de hals
van het urinaal stevig beet, om te voorkomen dat ze eruit schieten als ze
beginnen te plassen. Met zijn andere hand drukt hij het urinaal stevig
tegen de lullen aan.

"Ik ben er klaar voor, jullie kunnen beginnen."

Deze keer duurt het wel even voor er iets gebeurt maar na een seconde of
twintig beginnen Johan en Pieter, natuurlijk tegelijk, te plassen.

Tommie ziet heel even, door het doorzichtige plastic heen, hoe de twee
stralen de bodem raken. Maar dan beslaat het vanbinnen en ziet hij niets
meer. Jammer hoor.

Ze halen dit keer samen net het plakbandje maar dan zijn ze ook echt
helemaal leeg. Tommie haalt het urinaal weg. Ze hebben samen inderdaad
precies een liter geproduceerd.

De anderen staan er in een kring omheen. Ze staan zich allemaal af te
trekken.

"Een beetje voorzichtig hoor", zegt Tommie, "er kan er echt maar
één tegelijk in dat maatglaasje."

"Mag ik eerst", vraagt Pieter, "ik ben wel goed geil geworden van samen in
dat ding pissen."

"En dan ik", zegt Johan.

"Moet ik het doen, of doen jullie het zelf", vraagt Tommie.

"Het moet wel bij iedereen op dezelfde manier", zegt Ben.

"Als je echt goed wilt spuiten moet je het Tommie laten doen", zegt John.

"Maar ik kan nu natuurlijk niet aan iedereen een half uur besteden", zegt
Tommie, "want dan zijn we vast nog niet klaar als het zwembad sluit."

"John en ik moeten in ieder geval om vijf uur weg", zegt Tjabe.

"Wat doen we", vraagt Tommie, "de meeste stemmen gelden."

Ze besluiten dat Tommie mag beginnen om iedereen even te pijpen. Ze hebben
bij John gezien hoe graag hij dat doet en per slot van rekening heeft John
net gezegd dat je veel spuit als Tommie het doet, die dus zal daar wel
goede ervaringen mee hebben. Verder spreken ze af dat, nadat Tommie even
heeft gepijpt, hij bij iedereen mag trekken. Maar dat als het dan niet
binnen vijf minuten is gebeurd, je jezelf af moet trekken.



Tommie begint met Pieter. Hij neemt diens glibberige eikel in zijn mond en
probeert hoe ver hij dat ding in mond kan krijgen. Hij komt tof ongeveer
halverwege Pieters lul; het dunne stuk gaat gemakkelijk naar binnen. Hij
likt een paar keer met zijn tong aan de voorhuid rond het eikeltje en
steekt dan zijn tong in het tuutje voorhuid.

Die zegt meteen, "ik kom zo."

Dat is snel. Tommie laat Pieters lul uit zijn mond glijden en zet het
maatglaasje tegen zijn eikeltje aan. Dat gaat er bijna helemaal in. Het
dikke randje blijft er net buiten. En juist daar bewerkt Tommie Pieters
stijve. En dat heeft effect. Pieter komt vrijwel meteen klaar. Degenen die
er dichtbij staan kunnen horen hoe het zaad de bodem raakt. Tommie knijpt
Pieters lul heel goed uit en zet dan het maatglas op tafel.

"Het is geen indeling in milliliters", zegt Tommie, "elk streepje is vijf
milliliter. Dus dat is best nog moeilijk om correct af te lezen, zeker met
dat dikke zaad van jullie."

"Dan moet iedereen maar even kijken, behalve degene die er net in gespoten
heeft, want die wil er natuurlijk altijd meer van maken. En dan noteren we
de hoeveelheid waar we het over eens zijn", zegt Tjabe, "sorry hoor, ik
dacht echt dat elk streepje voor een milliliter stond."

Ze zijn het er snel over eens dat Pieter 4,5 cc in het glaasje heeft
gedeponeerd. Tommie weet even niet waar hij met de inhoud moet blijven maar
dan ziet hij zijn lege limonadeglas en giet de inhoud daarin. Hij schud het
nog even goed uit want het blijft wel erg aan de wand hangen.

"Zo lijkt het wel veel minder dan wanneer het op je buik ligt", zegt
Pieter, "vreemd hoor want ik had juist het idee dat het veel meer zou zijn
dan anders

Dan is Johan aan de beurt.

"Eigenlijk hoef je dat niet eens te meten", zegt John, "het is toch
evenveel als van Pieter."

"Toch wil ik het echt zien", zegt Tommie.

Hij begint Johan voorzichtig te pijpen maar ook die zegt al bijna gelijk
dat hij op spuiten staat. Dus herhaalt Tommie de behandeling die hij Pieter
heeft gegeven.

Als het resultaat op tafel staat zijn ze het er al gauw over eens dat iets
meer is dan van Pieter, eigenlijk wel 5 cc.

"Dat is niet eerlijk", zegt Pieter, "er zat vast nog wel een beetje van mij
in."

Dat zijn ze wel met Pieter eens.

"Dan tellen we bij Pieter er alsnog een beetje bij op", zegt Tommie en hij
maakt er op zijn lijstje ook 5 van.

"Dan is het toch evenveel als van Johan."

De inhoud verdwijnt bij dat van Pieter in Tommies glas.

"Wie volgt?"

Ray dient zich aan.

Ook Ray zijn eikel neemt Tommie even in zijn mond. Maar als hij de spanning
in Rays stijve toe voelt nemen zet hij gauw het maatglaasje tegen de eikel
aan en masseert die met duim en wijsvinger. Als Ray is klaargekomen neemt
Tommie even goed de tijd om het zaad uit die lange lul te wrijven. Daar kan
onderweg een hoop in blijven zitten! Er komt inderdaad nog een aardige
portie uit. Ze stellen vast dat Ray 6 cc heeft gespoten.

Marnix is aan de beurt.

Hij gaat, net als de vorigen, op de stretcher liggen. Tommie zet zijn
lippen om de eikel heen en bewerkt het plasspleetje met zijn tong. Bij
Marnix kan hij het iets langer doen, die staat kennelijk nog niet meteen op
springen. Maar dan begint hij toch maar te trekken; hij vindt het een
beetje raar tegenover de anderen als hij Marnix veel langer pijpt. Maar dan
voelt Tommie al gauw dat Marnix' spieren zich aanspannen en maakt hij het
net zo af als bij de anderen.

Het resultaat valt een beetje tegen: 3,5 cc.

"Heb je je net al stiekem afgetrokken, toen we even niet keken", vraagt
Tommie.

"Nee maar vanmorgen, toen ik nog bij Tjabe in bed lag, wel een keer, toen
hij nog sliep. Ik ben altijd zo geil als Tjabe me in zijn bed nat heeft
geplast en de gedachte aan wat we nu zouden gaan doen maakte dat niet
minder."

"Nou ja", zegt Tommie, "het is niet anders. Dat zal ook wel eens gebeuren
voor je naar het zwembad gaat."

"Eigenlijk meestal wel, anders loop ik in het zwembad vanaf de eerste
minuut al met een stijve rond."

"Dan is het dus toch wel representatief", zegt John.

"Wie volgt?"

Hans gaat op de stretcher liggen. Hij is werkelijk zo geil als
boter. Ondanks dat zijn stijve, door de dikte, aardig zwaar moet zijn
blijft zijn eikel een paar centimeter boven zijn buik in de lucht
zweven. Je kunt het kloppen van zijn hart zien aan het op en neer wippen
van zijn lul.

"Als je niet gauw bent spuit ik alles op mijn buik zonder dat je het op
kunt vangen."

"Dat moeten we niet hebben", zegt Tommie.

Hij houdt het maatglaasje vlakbij Hans zijn eikel maar hij kan het toch
niet laten om er even aan te likken. Hij wil net met zijn tong toch nog een
paar rondjes om het plasspleetje draaien maar als hij zijn tong tegen Hans
zijn eikel zet, voelt hij meteen dat die nog een stukje groter wordt en dat
die dus op het punt van spuiten staat.

Snel zet Tommie het glaasje tegen Hans zijn eikel aan. Hij hoeft niet eens
meer in Hans zijn lul te knijpen, laat staan te trekken, want de eerste
straal spuit er al uit. Dan knijpt Tommie toch nog maar even van boven en
van onderen in Hans zijn stijve, zodat hij die een beetje dicht knijpt. Dat
helpt blijkbaar echt wat de tweede straal spuit er met aanzienlijk meer
kracht uit dan de eerste. Na de vijfde straal is het over.

Terwijl Tommie Hans zijn lul leeg drukt ligt die nog even bij te komen. Hij
begint met het leegdrukken, net als bij de anderen, helemaal onder zijn
ballen. Het stukje onder Hans zijn zak wrijft hij leeg en dan gaat het met
kleine kneepje Hans zijn lul tot aan het puntje af. Als hij bij de eikel is
aangekomen loopt er nog een dikke klodder in het glaasje. En als hij
helemaal aan het eind is gekomen nog een paar druppels.

Hans zijn stijve maakt nog geen enkele aanstalten om over te gaan, zeker
niet als Tommie doet wat hij net al van plan was, met zijn tong nog even
Hans zijn plasspleetje bewerken.

"Ik kan zo nog een keer", zegt Hans, "als je een paar minuten zo doorgaat
spuit ik weer.

"Daar kan ik niet aan beginnen, dan klopt de statistiek niet meer. Maar
straks zal ik je graag nog een keer van dienst zijn."

Ze worden het erover eens dat Hans 6,5 cc in het glaasje heeft
gedeponeerd. Het is ietsje meer dan van Ray.



"Ik heb laatst op internet gelezen dat een man in zijn leven ongeveer
zevenduizend keer klaarkomt en dat hij dan drieënvijftig liter
sperma heeft geproduceerd", zegt John, dat zou dus gemiddeld zo'n acht
milliliter per keer zijn. Daar steken wij nog wel een beetje karig tegen
af.

"Wat jij niet allemaal op internet ziet", zegt Ben, "ik heb trouwens laatst
ergens gelezen dat je per keer twee tot vijf cc zaad spuit. Volgens mij zet
iedereen maar wat op internet."

"Als dat van die zevenduizend keer klopt dan ben ik, geloof ik, al een eind
op weg", zegt Hans, "ik kan nu zo'n vierenhalf jaar klaarkomen. Het eerste
halve jaar zal het echt niet meer dan één keer per dag zijn
geweest, vaker lukte het echt niet, hoe ik het ook probeerde, dus dat is al
honderdtachtig keer. Maar toen dat eenmaal wel lukte heb ik me toch wel
twee of drie keer per dag afgetrokken. Reken nou eens tweeënhalf
keer gemiddeld, dat zit ik toch al dik over de duizend. Dan heb ik voor de
rest van mijn leven nog zesduizend keer over. Zeg nou eens dat ik nog zo'n
zestig jaar leef vanaf nu. Dan zou dat betekenen dat ik de rest van mijn
leven gemiddeld nog maar honderd keer per jaar klaar zou komen. Dat kan
natuurlijk van zijn leven niet. Volgens mij moet dat minstens
twintigduizend keer zijn.

"Zou het na je pensionering niet iets minder worden", vraagt Ben.

"Nou ja, negentienduizend keer dan, jij je zin."

"Dat zou dan bij elkaar zo tussen de veertig en de honderdzestig liter
sperma opleveren, afhankelijk van wie je gelooft op internet", zegt John.

"Dat is een aardige plas", zegt Tommie, Het zal wel ergens in het midden
daarvan zijn want Hans heeft net iets meer dan zes cc gespoten. Als we dat
als gemiddelde nemen moet het toch wel zo ongeveer honderd liter zijn. Dat
is wel tien van die gieters vol."

"Indrukwekkend", vinden ze allemaal.



"Nu ben ik er wel aan toe", zegt Tjabe, "ik wil mijn steentje nu wel
bijdragen aan die tien gieters."

"Honderd gieters", zegt Ray, "het is van ons allemaal, dus tien keer tien
gieters in dit geval."

"Dat is dus een kubieke zaad", stelt Tommie vast.

"Misschien wel tien badkuipen vol", zegt Ben.

Tjabe gaat liggen.

"Je moet wel een beetje opschieten", zegt Tjabe, "anders ligt mijn bijdrage
aan die tien badkuipen al op mijn buik."

Dat is het teken voor Tommie dat hij ook bij Tjabe wel heel voorzichtig
moet zijn als hij eventjes zijn eikel in zijn mond neemt. Hij zet zijn
lippen om Tjabes stijve en schuift dan heel voorzichtig door tot aan de
basis. Hij voelt Tjabes schaamhaar als een snorretje tegen zijn
bovenlip. Als Tjabes stijve begint te trillen in zijn mond trekt hij zich
heel snel terug en zet het maatglas tegen Tjabes eikel. Die gaat er precies
zover in als bij de tweelingen. `Vreemd' denkt Tjabe `bij de tweeling zijn
het echt eikeltjes, terwijl het bij Tjabe echt een eikel lijkt, terwijl hij
toch even groot, of beter even klein, is. Dat zal wel komen doordat de lul
van Tjabe een heel stuk kleiner is dan die van de tweelingen. Bij Tjabe is
het beter in verhouding. Jammer dat Tjabe al op het punt staat om klaar te
komen ik had die lekkere stijve wel een half uurtje in mijn mond willen
houden'.

Terwijl Tommie dat denkt bewerkt hij het randje van Tjabes eikel op
dezelfde manier als hij dat bij de anderen heeft gedaan. Voor zijn gedachte
ten einde is ontploft Tjabe werkelijk. Doordat Tommie er met zijn gezicht
vlakbij zit kan hij Tjabes zaad tegen de bodem van het maatglaasje horen
spuiten. Door de uitroepen van de anderen, die wel door hebben hoe krachtig
Tjabe klaar komt, kunnen die dat helaas niet horen want dat maakt het wel
veel spannender.

"Dat is een hoop", zegt Tommie, terwijl hij het glaasje precies onder
Tjabes eikel houdt en hij die lekkere stijve lul helemaal leeg drukt. Als
de laatste druppels in het glas zijn gevallen neemt hij Tjabes lul, die nog
geen tekenen van verslapping vertoont, nog even helemaal in zijn mond. Die
van Tjabe is toch wel de lekkerste. Die past echt helemaal in zijn mond,
zonder dat hij kramp in zijn kaken krijgt. Eigenlijk vindt hij die van John
het lekkerst maar die krijgt hij zo moeilijk in zijn mond doordat die zo
strak tegen zijn buik aan staat.

Als hij het maatglas op tafel zet stellen ze gezamenlijk vast dat Tjabe tot
nu toe het meeste van allemaal heeft gespoten, wel zeven cc.

"Dat komt vast doordat Tjabe de grootste ballen heeft", zegt Timmie.

"Ik heb laatste op internet gelezen", zegt John, dat het grootste deel van
je zaad niet in je ballen wordt gemaakt maar in je prostaat. De zaadcellen
die uit je ballen komen zijn maar een paar procent van wat je spuit."

"Dan heeft Tjabe zeker ook een heel grote prostaat", zegt Timmie.

"Geen idee. Ik heb nog nooit echt kennis gemaakt met mijn prostaat."



Nu dient John zich aan. Hij is er echt aan toe. Zeker nu hij heeft gezien
dat Tommie Tjabe nog even extra heeft verwend. Dat wil hij ook wel maar dan
liever nog veel langer. Hij gaat liggen.

"Je moet wel voorzichtig zijn hoor want het loopt er bijna vanzelf uit."

Tommie neemt Johns eikel in zijn mond. Die is dan wel een stukje groter dan
die van Tjabe maar nog steeds wel heel lekker, alles bij elkaar vindt hij
John sowieso wel de lekkerste en de leukste. Hij durft niet echt met zijn
tong aan de gang te gaan want hij wil niet het risico lopen dat John in
zijn mond klaar komt. Niet dat hij dat erg zou vinden maar ze hebben het nu
eenmaal vandaag anders afgesproken. Na een minuut of zo zet hij het
maatglas tegen Johns eikel aan. Die verdwijnt er maar tot bijna een kwart
in voor hij op de rand van het maatglas stuit. Tommie heeft natuurlijk
eerst, net als bij de anderen, John zijn voorhuid terug getrokken. Die
veert vanzelf terug tot aan het glas. Tommie pakt het randje van Johns
eikel, door de voorhuid heen, vast en draait die dan zachtjes heen en
weer. Het duurt niet lang of hij voelt dat John al zijn spieren, in ieder
geval die in zijn kruis, aanspant en dat hij begint te beven. Dan spuit met
kracht de eerste straal in het glas en de tweede. Pas bij de negende houdt
het op. Als John weer een beetje ontspant drukt Tommie Johns lul goed
leeg. Hij begint zover mogelijk naar achteren en laat daardoor nog een paar
druppels zaad in het maatglaasje vallen. Er komt lang niet zoveel meer uit
als bij de anderen, waarschijnlijk door de enorme kracht waar John mee
spoot. Johns stijve is, in tegenstelling tot die van Tjabe, na het
klaarkomen wel meteen een stukje minder hard geworden. Die gelegenheid laat
Tommie niet voorbij gaan. Hij zuigt die lekkere lul meteen helemaal in zijn
mond, wat hem anders niet lukt. Natuurlijk is dat ding meteen weer goed
stijf maar dan zit Johns eikel al in Tommies keel maar daar heeft hij
helemaal geen last van. Hij laat hem daar lekker een poosje zitten.

"Nu ben ik wel aan de beurt", hoort hij Ben zeggen.

Met moeite trekt Tommie zijn mond van Johns stijve af. Het liefst zou hij
zo nog een uurtje blijven liggen maar Ben dringt aan. Hij draait met zijn
tong nog even een paar rondjes om John zijn eikel en proeft meteen weer wat
voorvocht op zijn tong. Het zal er daarnet, toen die eikel in zijn keel
zat, ook wel uitgelopen zijn maar dat heeft hij dan niet gemerkt. Hij zuigt
nog even aan Johns eikel om er nog wat voorvocht uit te krijgen en dan
stopt hij echt.

Tommie zet het glas op tafel en ziet, samen met de controlecommissie dat
het nog wel een beetje meer is dan van Tjabe. Ze schatten het in op acht
milliliter.



Ben ligt inmiddels al op de stretcher te wachten. In tegenstelling tot
Hans, ligt zijn stijve, ondanks dat die echt niet stijver kan dan nu, door
het gewicht van dat dikke ding op zijn buik. Tommie pakt hem beet en zet
zijn lippen tegen Bens eikel aan. Die wil misschien anderhalve centimeter
naar binnen maar dan houdt het echt op, zo snel wordt dat ding
dikker. Tommie zet zijn tong tegen het plasspleetje van Ben en duwt hem zo
ver als mogelijk naar binnen. Natuurlijk gaat zijn tong er niet echt in
maar blijkbaar is het voor Ben wel een erg lekker gevoel want die zegt dat
Tommie zo maar even door moet gaan. Die haalt zijn tong heel snel heen en
weer door de opening.

"Ik kom", zegt Ben dan al heel gauw.

Dat is voor Tommie natuurlijk het teken om het maatglaasje tegen Bens eikel
aan te zeten in plaats van zijn mond. Bij Ben verdwijnt er nog geen halve
centimeter van zijn eikel in het glas. Daardoor kan Tommie in dit geval,
zoals hij meestal doet, heel gemakkelijk zijn wijsvinger op de aanhechting
van Ben zijn voorhuid zetten en zijn duim op het randje van zijn eikel. Die
eikel is zo dik dat Tommies vingers over de hele lengte contact maken met
het extra gevoelige stukje van de rand van Bens eikel. Bens voorhuid is
vanzelf zo ver terug geschoten dat die er niet eens meer tussen
zit. Daardoor is het voor Ben extra gevoelig als Tommie met zijn vingers
heel zachtjes heen en weer gaat. Daarbij knijpt hij ook steeds een beetje
in die dikke lul. Dat houdt Ben niet lang vol. De eerste dikke klodder zaad
loopt dan ook al snel in het glaasje. Bij de tweede portie knijpt Tommie
kennelijk juist een beetje harder in Ben zijn lul want dan spuit er een
straal uit, al is het dan niet erg hard. Na nog een paar dikke klodders
stopt het. Tommie laat Bens lul los en drukt met zijn wijsvinger nu de hele
leiding, van zo ver mogelijk naar achteren tot het puntje van de eikel,
helemaal leeg. Er komen nog twee van die dikke klodders uit. Niet alleen
Bens lul is erg dik maar de pisbuis ook.

Tommie likt ook Bens eikel nog even af en zet dan het glas op tafel.

"Het kan niet anders of ik heb gewonnen", zegt Ben, "volgens mij heb ik nog
nooit zo veel gespoten."

"Nee hoor", zegt de beoordelingscommissie in koor, "John heeft
gewonnen. Het blijft bij jou steken op ongeveer zesenhalf."

Ben is hevig teleurgesteld, controleert zelf nog even of het echt wel zo
is. Maar ook hij kan er niet meer van maken.

"Volgende keer win ik wel."



"We zijn klaar", zegt Tommie, "John heeft echt gewonnen."

"We zijn helemaal niet klaar", zegt John, "jij moet toch zeker nog en Tim
moeten we ook niet vergeten.

"Maar ik verlies toch", zegt Tommie.

"En ik zeker", zegt Timmie, die wel een stukje groeit doordat John hem Tim
heeft genoemd.

"Het gaat toch zeker niet om wie er wint", zegt John, "we wilden alleen
maar weten hoeveel iedereen spuit en daar horen jullie dus ook bij."

"Hoe weet je zo zeker dat ze dat kunnen", vraagt Marnix, ze zijn nog maar
dertien en Timmie heeft nog wel een heel klein piemeltje."

"Dat zou jij wel eens willen weten", zegt John, "jij kon toch ook
klaarkomen toen je dertien was?"

"Bijna veertien", zegt Marnix.

"Ik ben ook bijna veertien", zegt Timmie.

"Ik ben al een paar maanden dertien", zegt Tommie.

"We kunnen het toch gewoon proberen", zegt Tommie, "als het niet lukt zie
je het vanzelf. Krijg ik een tientje van je als het wel lukt?"

"Ik kijk wel link uit", zegt Marnix, die wel door heeft dat John er
kennelijk meer van weet, "maar ik twijfel er wel aan of het jullie
lukt. Jij hebt nog niet één haartje op je lul."

"Maar ik wel", zegt Timmie terwijl hij zijn stijve piemel een stukje naar
beneden drukt, zodat Marnix de paar kleine haartjes die daar zitten goed
kan zien.

"Maar met zo'n klein piemeltje, dat lijkt me sterk. Goed, vijf euro als het
je lukt", zegt Marnix, die denkt dat John hem, zeker wat Timmie betreft, in
de maling neemt. Maar vijf euro voor mij als het je niet lukt."

Timmie antwoordt niet maar lacht alleen een beetje.

`Dat is dus vijf euro verdiend' denkt Marnix tevreden.

Tommie gaat op de stretcher liggen en zegt, "wie gaat me helpen. Ik heb
jullie per slot van rekening ook geholpen om beter voor de dag te komen.

"Ik", roept John heel gauw.

Dat wil hij zich echt niet laten ontgaan. Hij knielt naast de stretcher en
neemt Tommies eikel in zijn mond. Langzaam gaat hij met zijn lippen een
beetje op en neer en na een poosje zuigt hij Tommies hele lul naar
binnen. `Die lul is echt gemaakt om te pijpen' denkt John. Hij voelt meteen
weer een paar druppels voorvocht langs zijn eigen stijve lopen. Die veegt
hij met zijn vingers op. Hij laat Tommies lul uit zijn mond glippen en pakt
Tommies eikel beet met de bevochtigde vingers. Hij draait er een beetje mee
heen een weer over Tommies eikel. Die voelt meteen wat John heeft
gedaan. Daar wordt hij extra geil van en zegt alleen maar `nu'.

Gelukkig heeft John het maatglas al in zijn andere hand genomen toe hij
begon want anders was het zeker te laat geweest. Dan had het bewijs voor
Marnix op zijn buik gelegen in plaats van in het glas. John zet het glaasje
tegen Tommies eikel aan. Hij ziet meteen dat die er even ver in gaat als
die van hemzelf. Dat levert hem meteen weer wat extra druppels voorvocht
op, dat hij nu niet alleen langs zijn stijve voelt lopen maar ook over zijn
ballen en door zijn liezen.

Als John het randje van Tommies eikel wil gaan bewerken spuit Tommie al
zijn eerste straaltje in het glaasje. De rest volgt als John Tommies eikel
wel beet heeft. Er volgen nog vier straaltjes.

"Het is weer meer", fluistert John, terwijl hij voelt dat zijn voorvocht nu
van zijn ballen op de grond begint te druppelen.

Hij wrijft Tommies lul zo goed als maar mogelijk is leeg. Hij begint
precies op de plek waar hij Tommies nog stijve lul, tussen zijn billen, uit
zijn lichaam voelt komen. Er loopt nog een klein straaltje uit als hij met
zijn vingers bijna bij Tommies eikel is aangekomen en dan knijpt hij ook
nog het laatste druppeltje uit die lekkere eikel in het maatglas. John
houdt het glas in zijn hand en zuigt nog even Tommies, nu iets minder
stijve lul met tussen lippen naar binnen.

"Het is drie cc", roept Timmie, die inmiddels het maatglas van John heeft
aangepakt en op tafel gezet, "dat is bijna evenveel als Marnix."

Die kijkt een beetje sip. Hij gaat zelf ook even kijken en probeert nog,
"volgens mij is het wel een beetje minder dan drie cc."

"Volgens mij is het wel een beetje meer dan 3 cc", roept de tweeling in
koor.

"Dan is het vast een hele tijd geleden dat jij bent klaargekomen", zegt
Marnix nog tegen Tommie en ik vanmorgen vroeg nog."

"Tommie is gisteravond heel goed klaargekomen en vannacht nog eens", zegt
John.

"En dat weet jij", zegt Marnix.

"Heel goed want Tommie heeft vannacht bij mij geslapen en Ben is getuige."

Dan geeft Marnix het maar op. Tommie gooit het maatglas leeg. Er zit
inmiddels een aardige laag in zijn drinkglas.



"Doe jij Tim, of zal ik het doen", vraagt John hoopvol aan Tommie.

Hij wil dat lekkere pikkie wel weer eens even in zijn mond voelen.

"Ik maak het wel af. Al dat meten was tenslotte mijn plan,", zegt Tommie,
"ga maar liggen Tim."

Nu Tommie ook al Tim zegt wordt dat kleine piemeltje meteen nog een stukje
stijver.

John is wel een beetje teleurgesteld maar hij doet zijn best om het niet te
laten blijken.

Tommie knielt naast Timmie neer.

"Ik moet geloof ik eerst nog even plassen", zegt Timmie, geef dat ding nog
maar even."

"Het plasproject is afgesloten. Doe maar gewoon in het gras."

Timmie staat op en zet extra veel kracht om indruk te maken. Met zijn
piemel kan hij het vandaag niet winnen, zoals bij een paar van zijn
vriendjes nog wel het geval is maar met al die grote jongens lukt het
misschien op een andere manier. En dat klopt. Timmie plast met een enorme
boog wel bijna twee meter ver, zo tegen Marnix zijn benen aan.

"Zo", zegt Marnix, "ik sta wel in de gevarenzone."

"Sorry hoor, ik wist niet dat het zo ver zou gaan", liegt Tommie.

"Is niet echt erg hoor", zegt Marnix, die heel snel een stukje dichterbij
gaat staan, zodat Timmie zijn inmiddels al weer niet helemaal slappe lul en
zijn ballen raakt, "jammer dat ik mijn onderbroek niet aan heb anders had
jij een keer voor mijn lekkere natte plakje kunnen zorgen in plaats van dat
ik het zelf moest doen."

"Zo ver plas ik zelfs niet meer", zegt Tjabe.

"Plas jij dan anders het verst?"

"Ja."

"O, ik dacht dat Ben dat wel zou zijn, die plaste zo hard in dat ding."

"Ben maakt wel een hoop herrie met zijn dikke straal", zegt John, "maar hij
komt altijd het minst ver van allemaal, net als met klaarkomen. Hoe kleiner
het gaatje waar het uit komt, hoe meer kracht erachter zit en hoe verder je
komt. Dat leer je nog wel bij natuurkunde."

"Moet je daar dan plassen", vraagt Timmie, "waar iedereen bij is?"

"Nee, dat leer je gewoon in het algemeen."

"Jammer", zegt Timmie, "ik had alle jongens van mijn klas wel een keer
willen zien plassen. Maar met de meisjes erbij en de leraar toch maar
liever niet."

Inmiddels is Timmie al lang klaar en hij gaat weer liggen.

Tommie zet het maatglaasje over Timmies stijve pikkie. Dat verdwijnt er
helemaal in. Hij haalt, zelfs met zijn velletje, net de bodem van het
kleine glaasje niet. Zonder al te veel moeite zouden er twee, misschien wel
bijna drie van dit formaat in passen.

"Tja", zegt Tommie, "dat wordt nog lastig om alles erin te krijgen."

Hij is bang dat als hij Timmies eikeltje beetpakt, zoals bij de anderen,
niet alles in het maatglaasje komt en bij Timmie is elk druppeltje dat je
mist natuurlijk meteen een behoorlijk hoog percentage.

"Ik help je wel even", zegt John, "ik heb, geloof ik, wel een idee."

Tommie trekt het glaasje terug en neemt Timmies pikkie even helemaal in
zijn mond. Dat heeft hij bij de anderen gedaan dus bij Timmie ook.

Als Tommie Timmies pikkie weer vrij laat pakt John het beet bij de basis en
trekt het vel terug. Daardoor komt het piepkleine donkerrode eikeltje van
Timmie bijna helemaal in zicht. Maar als Tommie het maatglas ervoor houdt
ziet John ook meteen dat er dan nog altijd een probleem zal zijn om wat
Timmie produceert zonder morsen op te vangen.

"Daar weet ik ook nog wel wat op, van vroeger", zegt John, "ga op je
knieën zitten en zet je handen ook op de grond.

Dat doet Timmie.

John pakt het stijve pikkie weer net zo beet als daarnet en Tommie houdt
het glaasje ervoor. Die probeert zijn duim en wijsvinger op de boven- en de
onderkant van het randje van het eikeltje zetten. Maar ook zo lukt het echt
niet. Er is gewoonweg niet genoeg ruimte tussen Timmies buik en benen om
dat kleine pikkie goed vast te pakken.

"We moeten het net zo proberen als we vroeger wel eens op de verjaardag van
Tjabe hebben gedaan", zegt John, "toen konden we nog niet klaarkomen maar
met pissen ging het heel goed. Misschien gaat het dan makkelijker."

"Hoe is dat dan", vraagt Timmie nieuwsgierig, "en kan het een beetje vlug
want nog even en het gebeurt vanzelf. Als ik mijn piemel aanraakt loopt het
eruit."

"Afblijven dan", zegt Tommie, die ook wel benieuwd is wat er dan gaat
gebeuren.

"Die twee stoelen, die zonder armleuningen, zetten we een halve meter uit
elkaar."

Dat is zo gebeurd.

"En nu", vraagt Tommie.

"Nu moet Tim er op zijn buik op gaan liggen."

Timmie gaat liggen.

"Nee", zegt John, als Timmie ligt, "je moet zo gaan liggen dat je ballen
maar een klein stukje voorbij de achterste stoel komen, dan hebben we meer
ruimte bij je piemel."

Timmie schuift een stukje naar onderen.

"Zo is het goed", zegt John.

Ze gaan weer elk aan een kant van de stoelen zitten. John pakt het stijve
pikkie weer aan de basis beet en trekt het vel zo ver mogelijk
terug. Tommie ziet dat het eikeltje, dat inmiddels helemaal purper van
kleur is, helemaal vrij is gekomen. Hij pakt het weer beet zoals hij net al
begon en houdt het maatglas er vlak onder. Op deze manier is de kans,
hoewel niet uitgesloten, heel klein dat er iets naast gaat. Het valt mee,
Timmie is blijkbaar weer een beetje afgekoeld want hij komt niet meteen
klaar. Tommie knijpt een paar keer in het eikeltje, terwijl hij zijn
vingers rond draait. Dan zien John en Tommie, die allebei aan kant, met hun
gezicht vlakbij dat lekkere pikkie zitten, hoe er drie heel kleine
straaltjes in het glas druipen. Echt spuiten kun je het niet noemen.

John houdt het eikeltje helemaal vrij door spanning op het vel van Timmies
pikkie te houden. Als hij de voorhuid terug zou laten veren zouden de
laatste druppeltje die hij eruit wil persen daar misschien in blijven
zitten. Er moet natuurlijk wel zoveel als maar mogelijk is het glaasje
komen, al is het maar Marnix even op zijn plaats te zetten. Hij begint
Timmies piemel leeg te drukken, helemaal van af zijn anus tot voorbij zijn
balletjes. Tommie heeft meteen door wat de bedoeling is en wrijft het stuk
vanaf de balletjes tot en met het eikeltje helemaal leeg. Er vallen nog en
paar druppels in het maatglas.

"Ja", zegt Tommie, "het is goed dat we dat nog even deden want wat er extra
uitkomt is naar verhouding nog aardig wat."

Tommie zet het maatglaasje op tafel en moet dan even wachten tot alles naar
de bodem is gezakt. Na een paar minuten is het zover. Hoewel het zaad nog
tamelijk dun is duurt het toch lang voor het langs de wand van het glas
naar de bodem is gelopen. Ze staan met z'n allen het glaasje bijna te
hypnotiseren. Het valt nog helemaal niet mee om in te schatten hoeveel het
is. Het is zo'n klein beetje dat de bodem maar net is bedekt.

Gezamenlijk komen tot de slotsom dat het één cc is. Eigenlijk
is het een beetje minder maar dat klinkt als zo heel weinig en ze vinden
Timmie allemaal zo'n aardige jongen. Die heeft zelf allang door dat ze hem
matsen met de uitslag maar dat vindt hij helemaal niet erg.

Tommie houdt het maatglaasje een poosje op zijn kop boven het limonadeglas
en na even schudden vallen er wat druppels uit. Er zit nu een aardige laag
in Tommies glas.

"Even tellen hoeveel het is."

"Ik schat veertig", zegt Ben.

"Toch maar even optellen", zegt Tommie, "het is 52,5 cc. Je zit er meer dan
20 procent naast."



Tommie schuift het glas een eindje weg en zegt, "nu moeten we nog even naar
de plasstatistiek kijken."

Hij begint driftig alles bij elkaar op te tellen. Er zit al behoorlijk wat
in de tweede gieter dus bij elkaar moet een aardige plas zijn.

"Ik denk veertien en een halve liter", zegt Ben die nog een keer probeert
te schatten."

"Dat is sowieso al fout", zegt Tommie, "want het moet altijd op een 3
eindigen. Je weet toch wel wat we hebben vastgesteld bij de eerste keer dat
Tim heeft geplast."

Ben houdt zich maar stil. Hij kan eigenlijk niet zo goed tegen Tommie op.

De uitslag is er tamelijk snel. Tommie heeft alle getallen keurig onder
elkaar gezet en hij schrijft heel netjes. Dus dat optellen is een fluitje
van een cent.

"15.163 cc. Je hebt het toch al beter geschat dan daarnet Ben."

"En hoeveel procent zit er dan volgens jou in het zwembad", zegt Ray.

Dat wordt nog even rekenen.

John komt erbij met zijn telefoon om Tommie te helpen met rekenen.

"We hadden vastgesteld dat er tweeënhalf miljoen liter in het
zwembad zit", zegt John, "als we de hoeveelheid pis afronden op 15 liter
zit er dus 15 gedeeld door 25000 procent pis in het water. Dat wordt dus
ongeveer 0,0006 procent. Dat is toch niet zo erg?"

"Ja", zegt Tommie maar dat is alleen maar als wij allemaal in het zwembad
plassen. We hadden uitgerekend dat er op een mooie dag tweehonderdvijftig
mensen zijn. Dus moet het vijfentwintig keer zoveel zijn. Dan wordt het dus
zo'n beetje 0,02 procent."

"Maar John en ik doen het nooit in het zwembad. Dat was alleen toevallig
deze keer, dus dat moet je er weer aftrekken."

"Als jullie in die zwembroeken naar het zwembad blijven gaan moet je dat er
helemaal niet aftrekken", bemoeit Timmie zich ermee, jullie hebben zelf
gezegd dat je je stijve er nooit meer in krijgt al je naar de wc gaat om te
plassen dus moeten jullie het van nu af aan wel in het water doen."

"Alles bij elkaar is toch wel de conclusie dat het nog steeds niet heel erg
smerig is als iedereen in het zwembad zou plassen."

"Maar het is wel meer hoor", zegt Tjabe, "we hebben nu maar een halve dag
genomen en het is de hele dag open."

"Toch nog niet zo erg", zegt Marnix, "het blijft altijd een fractie van een
procent. Ik lig er niet van wakker."



"Wij moeten zo naar de zaak", zegt John, "anders krijgen we de pakjes niet
op tijd de deur uit."

Ze maken aanstalten om zich aan te gaan kleden. De anderen zullen ervoor
zorgen dat alles er weer net zo uit komt te zien als toen ze aankwamen.

Shit", zegt John, "ik ben in mijn zwembroek hierheen gekomen en ik heb
vergeten een schone onderbroek in mijn tas te stoppen. En ik kan toch echt
niet zo in mijn broek want ik ben bang dat ik nog uren na loop te
druppelen, na alles wat er is gebeurd."

"Had je dan gedacht dat die zwembroek al dat voorvocht van jou tegen zou
houden", vraagt Ray, die aardig wat ervaring heeft op dit punt.

"Nee, maar ik heb er gewoon niet bij nagedacht."

"Ik kan je er wel een van mij aanbieden", zegt Tjabe, "maar ik heb zo het
idee dat die wel heel strak zou zitten.

"Ik kan het tenminste proberen."

Tjabe gaat naar zijn kamer en zoekt de kleinste onderbroek uit die hij in
zijn kast kan vinden, een die hij zelf al een hele tijd niet meer heeft
gedragen en die hemzelf ook wel heel strak zou zitten.

Die geeft hij aan John, die hem even omhoog houdt.

"Daar kom ik nooit in."

"Probeer het nou maar gewoon, het is toch beter dan niets."

John stapt in die veel te kleine onderbroek. Bovenaan zijn dijen komt hij
klem te zitten.

"Zie je, het gaat echt niet."

"Je moet ziet zo gauw opgeven."

Tjabe gaat voor John staan en trekt de voorkant zo ver als maar mogelijk is
naar voren. Hij moet John zijn gereedschappen natuurlijk niet
beschadigen. Dan trekt hij met geweld de onderbroek omhoog. Die scheurt op
de zijnaad af, van de onderkant tot aan de band. De band zit wel strak om
John heen maar de helft van zijn stijve lul steekt er nog wel boven uit. Er
loopt meteen ook weer een behoorlijke portie voorvocht langs John zijn lul
en zijn buik.

Ze liggen allemaal in een deuk.

"Toch niet zo'n succes", zegt Tjabe als ze een beetje uitgelachen zijn.

"Maar het meeste voorvocht wordt er nog wel in opgenomen", zegt Ray, die
zelf ook alweer een lange doorschijnende draad aan zijn stijve heeft
hangen.

"Nee", zegt Tjabe het gaat dus echt niet.

John probeert om het gehavende ding weer uit te trekken maar dat lukt niet,
zo strak zit het elastiek.

"Als dat lang zo blijft zitten sterft mijn lul nog af."

"Wacht maar", zegt Tjabe en haalt een schaar uit het tuinhuis. Die zet hij
vlak naast John zijn lul, waar nog een klein stukje over is waar niet John
zijn vel zit, in de band en knipt. De bovenkant springt een beetje open en
John krijgt weer wat lucht. Hij trekt de resten van Tjabes onderbroek uit.

"Maar nu ik heb nog steeds geen onderbroek"

"Je zou vandaag de onderbroek die je gisteren van ons leende meenemen, zit
die niet in je tas", vraagt Pieter.

"Verdomd, je hebt gelijk, die zit erin."

John spit een beetje in zijn tas en houdt de onderbroek van de tweeling
omhoog.

"Dan trek je die toch weer aan", zegt Johan, "die komt dan morgen wel
terug."

Pieter kijkt nog eens goed naar de onderbroek die John nog steeds omhoog
houdt, "hij ziet er lang niet zo schoon uit als je eigen onderbroek na een
dag", zegt hij.

"Daar kan John niets aan doen", zegt Tommie, "dat komt door mij."

De hele club schiet weer in de lach.

"Heb jij in John zijn onderbroek geplast", vraagt Timmie verbaasd.

"Nee, ik heb op John zijn onderbroek geplast. Vannacht moest ik zo nodig
dat ik het niet meer op kon houden en ik kon de schakelaar van het
bedlampje niet kon vinden en John werd maar niet wakker om me te
helpen. Toen ben ik op John gaan liggen en heb ik een beetje op zijn
onderbroek geplast en dat was deze. Zo bleef het bed in ieder geval droog."

"Ja", zegt John "en toen werd ik gelukkig wel wakker, zodat ik het licht
aan kon doen."

"En toen kon ik plassen in John zijn urinaal."

"Jullie hadden dus al geoefend", zegt Timmie.

"Ja, en de keer daarvoor ook al."

"Mag ik ook een keer bij jou slapen", vraagt Timmie.

`Ik zou daar even mee wachten tot zeker is dat je helemaal niet meer in bed
plast", zegt Hans, "dat lijkt me een stuk beter voor John zijn bed."

"Als jij een smoes verzint waardoor jouw ouders en de mijne dat goed
vinden, vindt ik het prima", zegt John, "per slot van rekening heeft Ben
ervoor gezorgd dat Tjabe tijdens onze vakantie de hele week niet in bed
heeft geplast, dus dat moet mij bij Tim ook lukken."

"Die smoes is wel lastig", zegt Timmie, die nu nog liever wil omdat John
hem alweer Tim heeft genoemd.

"Ik help je wel met nadenken", zegt Hans.

John heeft inmiddels de onderbroek van de tweeling aangetrokken. Er komt
meteen alweer een nat plekje te zitten aan het uiteinde van zijn stijve.

"Jij lekt nog meer voorvocht dan wij", zegt Johan, "bij ons ons duurt het
wel een stuk langer voordat het door die dubbele voorkant heen komt."

"Ik hoop dat hij toch genoeg tegen houdt", zegt John, "zodat het niet al te
gauw door mijn sportbroek heen komt."

Dan vertrekken John en Tjabe om te gaan werken.

De tweelingen zijn inmiddels bezig om alle zwembroeken, die nog in de emmer
zitten, uit te spoelen. Behalve de tweelingen heeft iedereen gelukkig wel
een onderbroek bij zich. Die moeten dus zonder in hun jeans. Maar ze wonen
vlakbij, zodat ze wel thuis zijn voor die broeken echt door gaan lekken.

"We hadden erop gerekend dat we die onderbroeken vandaag wel terug zouden
krijgen van John en Tjabe", zegt Pieter.

Die moet nu natuurlijk wel even uitleggen waarom die twee niet hun eigen
onderbroeken aan konden toen ze de vorige dag weggingen.

Ze vinden het een sterk verhaal maar gelukkig is Marnix erbij om te
bevestigen dat Tjabe ook zo'n onderbroek aan had toen hij gisteravond bij
Tjabe aankwam.

"Ik weet niet of je die van Tjabe nu nog wel aan had willen trekken", zegt
Marnix, "Tjabe heeft er vannacht in geplast en ik vanmorgen ertegenaan. Er
zal niet veel wit meer te zien zijn."



"Waar hebben jullie die zwembroeken ook alweer vandaan", vraagt Marnix, "zo
een wil ik er ook wel hebben.

De tweelingen laten de site zien waar ze die hebben besteld.

Marnix heeft ook wel trek in zo'n lichtblauwe. Die bestelt hij. Er staat
nog net genoeg geld op zijn rekening. Hij krijgt toch weer vijfenveertig
euro terug als Tjabe en John hem komen afleveren dus dat kan hij zich nog
wel permitteren als hij de rest van de week een beetje zuinig aan doet.

"Het nog ruim voor zessen", zegt Pieter, "ik denk dat John en Tjabe hem dan
straks nog wel bij je komen bezorgen."

"Dan ga ik maar gauw naar huis."

Marnix vist zijn zwembroek uit het stapeltje dat de tweelingen hebben
gemaakt nadat ze die allemaal hebben uitgewassen er gaat er van door.



Hans loopt met Johan en Pieter nog even een rondje om te zien of echt alles
wel weer helemaal netjes is. In de tussentijd ziet Timmie nog het glas met
zaad dat op tafel staat. Dat moet natuurlijk niet rond blijven
slingeren. `Zonde om zomaar weg te spoelen' denkt Timmie. Stel je voor dat
je zoveel zou kunnen spuiten, dat zou wel heel bijzonder zijn'. Dan krijgt
hij een idee. Hij haalt zijn zwembroek uit het stapeltje en trekt hem
aan. `Eigenlijk niet zo'n heel lekker gevoel, zo'n natte zwembroek, nogal
koud' denkt Timmie. Zijn stijve piemeltje is meteen een stuk afgezakt. Hij
pakt het glas op. Dat voelt nog wel lekker warm aan, het heeft de hele tijd
in de zon gestaan maar daardoor is de inhoud wel een beetje waterig
geworden. Hij trekt de voorkant van zijn zwembroek bij de band een stukje
naar voren en giet het glas erin leeg. Juist op dat moment zijn de andere
jongens weer terug.

"Wat doe je nou, gek", roept Hans, "het zal Timmie weer niet zijn."

"Tim", roept Timmie verongelijkt, "kijk eens wat er allemaal in mijn
zwembroek zit, als je dan nog geen Tim bent?"

"Ga in het gras staan, idioot. Het lekt aan alle kanten uit je
zwembroek. Straks moeten we de tegels ook nog gaan boenen."

Net voor de eerste, toch nog wel tamelijk dikke straaltjes, de grond
bereiken staat Timmie in het gras, dus de tegels hoeven ze niet te
schrobben.

Ze moeten er wel om lachen, het is echt geen gezicht. Hans pakt gauw zijn
telefoon en maakt er een filmpje van, altijd leuk voor het
nageslacht. Timmies piemeltje heeft inmiddels weer helemaal de kop
opgestoken en maakt een puntje in zijn zwembroek.

Tommie gaat voor hem staan en drukt zij hand in Timmies kruis. Het zaad
spuit er nu aan alle kanten uit. Tommie pakt, door de stof heen, het stijve
pikkie beet en begint te trekken maar Timmie is vandaag al klaargekomen dus
dat lukt echt niet meer, ook niet als Tommie de zwembroek een stukje naar
beneden doet en het lekkere stijve dingetje direct vastpakt. Maar Timmie
moet wel plassen en zet extra kracht. Hij raakt Tommie een eind boven zijn
navel. Gelukkig is Tommie nog bloot. Als hij zijn kleren aan had gehad was
er natuurlijk wel een probleem geweest. Tommie heeft door dat er toch niets
meer gaat gebeuren bij Timmie dus stopt hij maar. Dan ziet Timmie zijn kans
nog een keer schoon. Hij haalt zijn hand even over zijn buik heen, pakt
daarmee Tommies stijve beet, en begint te trekken. Dat is wel een erg
lekker gevoel, vinden ze allebei. Tommie is dan wel net nog klaargekomen
maar na een paar minuten, Timmie geeft het niet gauw op, komen er toch nog
een paar druppels zaad uit zijn piemel.

"En nu", vraagt Hans.

"Nu pakken we mijn handdoek en maken we ons weer helemaal droog", zegt
Timmie en hij voegt de daad bij het woord. Eerst droogt hij Tommies borst
en buik af en dan zijn, inmiddels weer slappe piemel. En dan zijn
benen. Tommie neemt de handdoek over en probeert het zaad van Timmies buik,
piemel, zijn kleine strakke zakje en zijn benen te poetsen. Het zit zelfs
tussen zijn billen. Echt helemaal droog wil het niet worden dus pakt hij
zijn eigen handdoek en doet het nog een keer dunnetjes over. Uit eindelijk
is ook Timmie weer toonbaar.

Timmie houdt zijn zwembroek een poosje onder kraan om het zaad eruit te
spoelen.

"We hebben geen onderbroeken meegenomen dus we moeten zo in onze
sportbroekjes", zegt Hans, "als je onderweg aan me gaat zitten frunniken
gooi ik je eraf, dan ga je maar lopen. Als ik een stijve krijg kan iedereen
het heel goed zien dus dat wil ik niet."

"Ik zal proberen om me in te houden."